عاقبت وحشي قاتل حمزه سيدالشهدا چه شد؟؟؟
وحشي غلام غول پيكر يكي از سران شرك به نام (مطعم)بود و عموي جببير به نام (طعيمه) در جنگ بدر بدست حمزه سيدالشهدا كشته شده بود
هند زن ننگين شرك و كفر، همسر ابوسفيان؛ كه پدر و برادر و فرزندش در جنگ بدر كشته شده بودند تشنه ي خون افرادي همچون پيامبر (ص) و علي(ع) و حمزه(ع) بودند. او نقشه ي قتل اين سه نفر را مي كشيد تا انتقام خود را گرفته باشد. در اين جستجو (وحشی) را براي اين كار، مناسب دانست. او را نزد خود آورد و به او گفت: اگر يكي از اين سه نفر (محمد(ص)،علي(ع)ياحمزه(ع) ) را بكشي، علاوه بر آنكه تو را از مولايت خريداري كرده و آزادت مي سازم؛ آنچه كه بخواهي به تو خواهم داد و مولايت (جبيربن مطعم) نيز حتما با تو همكاري خواهد كرد، زيرا عمويش به دست حمزه كشته شده است.
وحشي گول دنيا را خورد،و پيشنهاد هند را در مورد قتل حمزه راپذيرفت و گفت: قتل محمد(ص)و علي(ع) از عهده ي من ساخته نيست
هنگامي كه جنگ احد در دامنه ي كوه احد ،نزديك مدينه بين مشركان و مسلمين در گرفت وحشی نيزه ي كوچكي به نام( زوبين) را كه در جنگ هاي قديم به طرف مقابل پرتاب مي كردند تهيه كرده و دركمين حضرت حمزه(ع) نشسته بود تا اينكه حضرت حمزه در حالي كه سر گرم جنگ با دشمن بود و از هر سو جلوي دشمن را مي گرفت از فرصت استفاده كرد و نيزه را به طرف حضرت حمزه پرتاب كرد اين ضربه به قدري سخت بود كه وقتي به قسمت ناف حضرت حمزه خورد از پشت حضرت حمزه بيرون آمد حمزه با آن حال چون شيري آشفته به سوي وحشي تاخت، اما وحشي گريخت و حضرت حمزه در حالي كه وحشي را تعقيب مي كرد بر اثر خونريزي زياد از پاي در آمد و به زمين افتاد و به شهادت رسيد
لذا بعد از فتح مكه وحشي جزء فرارياني بود كه حكم غيابي اعدام او از طرف حكومت اسلامي صادر شده بود
ولي وحشي از جنايت خود پيشمان گرديده و در عين حال اميدوار بود كه فرصتي بدست آورد و توبه كند تا مورد بخشش پيامبر قرار بگيرد هنگامي كه مكه در سال هشتم هجرت فتح گرديد وحشي به صورت فراري در طائف به سر مي برد
وقتي كه آيه ي53 سوره ي زمر به گوشش رسيد اميدوار به عفو و بخشش خداوند شد
((بگو اي بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد؛ از رحمت خدا نوميد نشويد كه خدا همه ي گناهان را مي آمرزد و او آمرزنده ي مهربان است )) وحشي پس از فتح مكه با اميد عفو همراه خاندان خود به مكه رفت و به حضور پيامبر رسيد و خود را معرفي كرد و قبول اسلام نمود و گواهي به يكتايي خدا و رسالت محمد(ص) داد
پيامبر فرمود: تو وحشي هستي؟
او عرض كرد : آري
پيامبر فرمود عميم حمزه را چگونه كشتي ؟ او جريان كشتن حضرت حمزه را از آغاز تا انجام شرح داد، پيامبر سخت گريه كرد و قطرات اشك از سيماي نورانيش سرازير شد در عين حال وحشي مشمول عفو پيامبر قرار گرفت آزاد شد ،اما پيامبر به او فرمود:صورتت را از من پنهان كن(برو به جاي ديگر من طاقت ندارم قاتل عموي عزيزم را بنگرم)
به اين ترتيب وحشي با آن جنايت بزرگ بخشيده شد و از آن پس، از حاميان اسلام گرديد وحتي بعدها به همراه ابودجانه ي انصاري ، مسيلمه ي كذاب را كه ادعاي پيامبري مي كرد(در زمان ابوبكر و در جنگ يمامه)كشتند
و پس از اين ماجرا وحشي مي گفت( من بهترين انسانها(حمزه )و بدترين انسانها(مسيلمه) را كشتم
و در بعضي از احاديث آمده است (حمزه و قاتلش (وحشي) اهل بهشت هستند))1
به اين ترتيب مي بينيم پيامبر (ص) در فتح مكه ، حتي اينگونه افراد را كه قبول اسلام كرده بودند بر اساس دستور قرآن ، مورد عفو قرار داد
-------------------------------------------------------------------------------------------
۱سفينه البحار،ج2،ص638
كامل بن اثير، ص250
حبيب السير،ج1،ص389
منبع اصلي: قصه هاي قرآن به قلم روان از محمدي اشتهاردي
وحشي غلام غول پيكر يكي از سران شرك به نام (مطعم)بود و عموي جببير به نام (طعيمه) در جنگ بدر بدست حمزه سيدالشهدا كشته شده بود
هند زن ننگين شرك و كفر، همسر ابوسفيان؛ كه پدر و برادر و فرزندش در جنگ بدر كشته شده بودند تشنه ي خون افرادي همچون پيامبر (ص) و علي(ع) و حمزه(ع) بودند. او نقشه ي قتل اين سه نفر را مي كشيد تا انتقام خود را گرفته باشد. در اين جستجو (وحشی) را براي اين كار، مناسب دانست. او را نزد خود آورد و به او گفت: اگر يكي از اين سه نفر (محمد(ص)،علي(ع)ياحمزه(ع) ) را بكشي، علاوه بر آنكه تو را از مولايت خريداري كرده و آزادت مي سازم؛ آنچه كه بخواهي به تو خواهم داد و مولايت (جبيربن مطعم) نيز حتما با تو همكاري خواهد كرد، زيرا عمويش به دست حمزه كشته شده است.
وحشي گول دنيا را خورد،و پيشنهاد هند را در مورد قتل حمزه راپذيرفت و گفت: قتل محمد(ص)و علي(ع) از عهده ي من ساخته نيست
هنگامي كه جنگ احد در دامنه ي كوه احد ،نزديك مدينه بين مشركان و مسلمين در گرفت وحشی نيزه ي كوچكي به نام( زوبين) را كه در جنگ هاي قديم به طرف مقابل پرتاب مي كردند تهيه كرده و دركمين حضرت حمزه(ع) نشسته بود تا اينكه حضرت حمزه در حالي كه سر گرم جنگ با دشمن بود و از هر سو جلوي دشمن را مي گرفت از فرصت استفاده كرد و نيزه را به طرف حضرت حمزه پرتاب كرد اين ضربه به قدري سخت بود كه وقتي به قسمت ناف حضرت حمزه خورد از پشت حضرت حمزه بيرون آمد حمزه با آن حال چون شيري آشفته به سوي وحشي تاخت، اما وحشي گريخت و حضرت حمزه در حالي كه وحشي را تعقيب مي كرد بر اثر خونريزي زياد از پاي در آمد و به زمين افتاد و به شهادت رسيد
لذا بعد از فتح مكه وحشي جزء فرارياني بود كه حكم غيابي اعدام او از طرف حكومت اسلامي صادر شده بود
ولي وحشي از جنايت خود پيشمان گرديده و در عين حال اميدوار بود كه فرصتي بدست آورد و توبه كند تا مورد بخشش پيامبر قرار بگيرد هنگامي كه مكه در سال هشتم هجرت فتح گرديد وحشي به صورت فراري در طائف به سر مي برد
وقتي كه آيه ي53 سوره ي زمر به گوشش رسيد اميدوار به عفو و بخشش خداوند شد
((بگو اي بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد؛ از رحمت خدا نوميد نشويد كه خدا همه ي گناهان را مي آمرزد و او آمرزنده ي مهربان است )) وحشي پس از فتح مكه با اميد عفو همراه خاندان خود به مكه رفت و به حضور پيامبر رسيد و خود را معرفي كرد و قبول اسلام نمود و گواهي به يكتايي خدا و رسالت محمد(ص) داد
پيامبر فرمود: تو وحشي هستي؟
او عرض كرد : آري
پيامبر فرمود عميم حمزه را چگونه كشتي ؟ او جريان كشتن حضرت حمزه را از آغاز تا انجام شرح داد، پيامبر سخت گريه كرد و قطرات اشك از سيماي نورانيش سرازير شد در عين حال وحشي مشمول عفو پيامبر قرار گرفت آزاد شد ،اما پيامبر به او فرمود:صورتت را از من پنهان كن(برو به جاي ديگر من طاقت ندارم قاتل عموي عزيزم را بنگرم)
به اين ترتيب وحشي با آن جنايت بزرگ بخشيده شد و از آن پس، از حاميان اسلام گرديد وحتي بعدها به همراه ابودجانه ي انصاري ، مسيلمه ي كذاب را كه ادعاي پيامبري مي كرد(در زمان ابوبكر و در جنگ يمامه)كشتند
و پس از اين ماجرا وحشي مي گفت( من بهترين انسانها(حمزه )و بدترين انسانها(مسيلمه) را كشتم
و در بعضي از احاديث آمده است (حمزه و قاتلش (وحشي) اهل بهشت هستند))1
به اين ترتيب مي بينيم پيامبر (ص) در فتح مكه ، حتي اينگونه افراد را كه قبول اسلام كرده بودند بر اساس دستور قرآن ، مورد عفو قرار داد
-------------------------------------------------------------------------------------------
۱سفينه البحار،ج2،ص638
كامل بن اثير، ص250
حبيب السير،ج1،ص389
منبع اصلي: قصه هاي قرآن به قلم روان از محمدي اشتهاردي
