متا سفانه این داستان واقعی است...نقطه سر خط....
فقط براي اينکه تغييري ايجاد بشود موضوع را اين جوري پاي تخته نوشتم:
" مي خواهيد در آينده چه کاره بشويد . الگوي شما چه کسي است؟"
و برايشان توضيح دادم الگو يعني اينکه چه کسي باعث شده شما تصميم بگيريد اين شغل را انتخاب کنيد.
انشاء ها هم تقريبا همان هايي هستند که هزار ها بار تکرار شده اند با اين تفاوت که چند تا شغل جديد به آن ها اضافه شده:
" مهندس هوا و فضا " ، پدرم مي گويد الان ام وي ام بهترين رشته ي دنيا است و خيلي پول دارد – منظورش ام بی ای است.
دوست دارم مهندسي اتم بخوانم ولي پدرم دوست ندارد
مي گويد اگر آشپزي بخوانم بيشتر به دردم مي خورد " و ... .
ولي اعتراف مي کنم از همه تکان دهنده تر اين يکي است
" مي خواهم بدکاره بشوم " شايد اولين باراست
که يک دختر بچه ده ساله چنين شغلي را انتخاب کرده.
" خوب نمي دانم که بدکاره ها چه کار مي کنند ...
( معلومه که نمي داني ) ولي به نظرم شغل خوبي است.
خانم همسايه ما بدکاره است .اين را مامان گفت.
تا پارسال دلم مي خواست مثل مادرم پرستار بشوم. پدرم هميشه مخالف است. حتي مامان هم ديگر کار نمي کند.
من هم پشيمان شدم.
شايد اگر مامان هم مثل خانم همسايه بشود بهتر باشد.
او هميشه مرتب است. ناخن هايش لاک دارند و هميشه لباس هاي قشنگ مي پوشد.
ولي مامان هميشه معمولي است.
مامان خانم همسايه را دوست ندارد. بابا هم پيش مامان ميگويد خانم خوبي نيست. ولي يک بار که از مدرسه بر مي گشتم بابا از خانه آن خانم بيرون آمد. گفت ازش سوال کاري داشته. باباي من ساختمان مي سازد. مهندس است. ازش پرسيدم يعني بدکاره ها هم کارشان شبيه مهندس هاي ساختمان است؟
خانم همسايه هنوز دم در بود. فقط کله اش را مي ديدم. بابا يکي زد در گوشم ولي جوابم را نداد. من که نفهميدم چرا کتکم زد. بعد من را فرستاد تو و در را بست.
من براي اين دوست دارم بدکاره بشوم چون فکر ميکنم آدم هاي مهمي هستند.
مامان هميشه مي گويد که مردها به زن ها احترام نميگذراند. ولي مرد ها هميشه به خانم همسايه احترام مي گذارند. مثلا همين باباي من. زن ها هم هميشه با تعجب نگاهش مي کنند. شايد حسودي شان مي شود چون مامانم مي گويد زنها خيلي به هم حسودي ميکنند.
خانم همسايه خيلي آدم مهمي است. آدم هاي زيادي به خانه اش مي آيند. همه شان مرد هستند. براي من خيلي عجيب است که يک زن رئيس اين همه مرد باشد. بعضي هايشان چند بار ميآيند.
بعضي وقت ها هم اين قدر سرش شلوغ است که جلسه هايش را آخر شب ها تو خانه اش برگزار مي کند.
همکار هايش اينقدر دوستش دارند که برايش تولد گرفتند. من پشت در بودم که يکي از آنها بهش گفت تولدت مبارک.
بابا مي خواست من را ببرد پارک، بهش گفتم امروز تولد خانم همسايه است. گفت مي داند.
آن روز من تصميم گرفتم بدکاره بشوم چون بابا تولد مامان را هيچ وقت يادش نمي ماند.
تازه خانم همسايه خيلي پول در مي آورد. زود زود ماشين هايش را عوض مي کند. فکر کنم چند تا هم راننده داشته باشد که مي آيند دنبالش اين ور و آن ور مي برند.
من هنوز با مامان و بابا راجع به اين موضوع صحبت نکردم.
اميدوارم بابا مثل کار مامان با کار من هم مخالفت نکند.
منتظر نظرات شما هستم....
فقط براي اينکه تغييري ايجاد بشود موضوع را اين جوري پاي تخته نوشتم:
" مي خواهيد در آينده چه کاره بشويد . الگوي شما چه کسي است؟"
و برايشان توضيح دادم الگو يعني اينکه چه کسي باعث شده شما تصميم بگيريد اين شغل را انتخاب کنيد.
انشاء ها هم تقريبا همان هايي هستند که هزار ها بار تکرار شده اند با اين تفاوت که چند تا شغل جديد به آن ها اضافه شده:
" مهندس هوا و فضا " ، پدرم مي گويد الان ام وي ام بهترين رشته ي دنيا است و خيلي پول دارد – منظورش ام بی ای است.
دوست دارم مهندسي اتم بخوانم ولي پدرم دوست ندارد
مي گويد اگر آشپزي بخوانم بيشتر به دردم مي خورد " و ... .
ولي اعتراف مي کنم از همه تکان دهنده تر اين يکي است
" مي خواهم بدکاره بشوم " شايد اولين باراست
که يک دختر بچه ده ساله چنين شغلي را انتخاب کرده.
" خوب نمي دانم که بدکاره ها چه کار مي کنند ...
( معلومه که نمي داني ) ولي به نظرم شغل خوبي است.
خانم همسايه ما بدکاره است .اين را مامان گفت.
تا پارسال دلم مي خواست مثل مادرم پرستار بشوم. پدرم هميشه مخالف است. حتي مامان هم ديگر کار نمي کند.
من هم پشيمان شدم.
شايد اگر مامان هم مثل خانم همسايه بشود بهتر باشد.
او هميشه مرتب است. ناخن هايش لاک دارند و هميشه لباس هاي قشنگ مي پوشد.
ولي مامان هميشه معمولي است.
مامان خانم همسايه را دوست ندارد. بابا هم پيش مامان ميگويد خانم خوبي نيست. ولي يک بار که از مدرسه بر مي گشتم بابا از خانه آن خانم بيرون آمد. گفت ازش سوال کاري داشته. باباي من ساختمان مي سازد. مهندس است. ازش پرسيدم يعني بدکاره ها هم کارشان شبيه مهندس هاي ساختمان است؟
خانم همسايه هنوز دم در بود. فقط کله اش را مي ديدم. بابا يکي زد در گوشم ولي جوابم را نداد. من که نفهميدم چرا کتکم زد. بعد من را فرستاد تو و در را بست.
من براي اين دوست دارم بدکاره بشوم چون فکر ميکنم آدم هاي مهمي هستند.
مامان هميشه مي گويد که مردها به زن ها احترام نميگذراند. ولي مرد ها هميشه به خانم همسايه احترام مي گذارند. مثلا همين باباي من. زن ها هم هميشه با تعجب نگاهش مي کنند. شايد حسودي شان مي شود چون مامانم مي گويد زنها خيلي به هم حسودي ميکنند.
خانم همسايه خيلي آدم مهمي است. آدم هاي زيادي به خانه اش مي آيند. همه شان مرد هستند. براي من خيلي عجيب است که يک زن رئيس اين همه مرد باشد. بعضي هايشان چند بار ميآيند.
بعضي وقت ها هم اين قدر سرش شلوغ است که جلسه هايش را آخر شب ها تو خانه اش برگزار مي کند.
همکار هايش اينقدر دوستش دارند که برايش تولد گرفتند. من پشت در بودم که يکي از آنها بهش گفت تولدت مبارک.
بابا مي خواست من را ببرد پارک، بهش گفتم امروز تولد خانم همسايه است. گفت مي داند.
آن روز من تصميم گرفتم بدکاره بشوم چون بابا تولد مامان را هيچ وقت يادش نمي ماند.
تازه خانم همسايه خيلي پول در مي آورد. زود زود ماشين هايش را عوض مي کند. فکر کنم چند تا هم راننده داشته باشد که مي آيند دنبالش اين ور و آن ور مي برند.
من هنوز با مامان و بابا راجع به اين موضوع صحبت نکردم.
اميدوارم بابا مثل کار مامان با کار من هم مخالفت نکند.
منتظر نظرات شما هستم....
می شم وای چه حالی میده
