**مشاعره با اشعار سهراب سپهری**

[دختر بابا تكه!]

من در اين تاريكي
پي يك بره ي روشن هستم تا بيايد
علف خستگي ام را بچرد.

 

[fairy a]

در تاریکی بی آغاز و پایان
دری در روشنی انتظارم رویید.

 

[shamimbahari]

در تاریکی بی آغاز و پایان
دری در روشنی انتظارم رویید.

دست هر کودم ده ساله ی شهر شاخه ی معرفتیست.
بامها جای کبوترهاییست که به فواره ی هوش بشری مینگرند.

 

[دختر بابا تكه!]

دست هر کودم ده ساله ی شهر شاخه ی معرفتیست.
بامها جای کبوترهاییست که به فواره ی هوش بشری مینگرند.

در رگ ها نور خواهم ريخت.
و صدا خواهم در داد:اي سبدهاتان پر خواب!
سيب آوردم،سيب سرخ خورشيد.

 

[shamimbahari]

در رگ ها نور خواهم ريخت.
و صدا خواهم در داد:اي سبدهاتان پر خواب!
سيب آوردم،سيب سرخ خورشيد.

دوره گردی خواهم شد کوچه ها را خواهم گشت جار خواهم زد!
آی شبنم شبنم شبنم.

 

[دختر بابا تكه!]

دوره گردی خواهم شد کوچه ها را خواهم گشت جار خواهم زد!
آی شبنم شبنم شبنم.

مي روم بالا تا اوج،من پر از بال و پرم
راه مي بينم در ظلمت،من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دارو درخت...

 

[shamimbahari]

مي روم بالا تا اوج،من پر از بال و پرم
راه مي بينم در ظلمت،من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دارو درخت...

تا شقایق هست زندگی باید کرد

 

[دختر بابا تكه!]

تا شقایق هست زندگی باید کرد

در هوايي كه نه افزايش يك ساقه طنيني دارد
و نه آواز پري مي رسد از روزن منظومه ي برف
تشنه ي زمزه ام...

 

[مهسا.ع]

می رفتیم و درختان چه بلند
و تماشا چه سیاه
راهی بود از ما تا گل هیچ

 

[دختر بابا تكه!]

چشم ها را بايد شست
جور ديگر بايد ديد

 

[مهسا.ع]

دنگ...دنگ...
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ

 

[دختر بابا تكه!]

گردش ماهي ها،روشني ،من،گل،آب
پاكي خوشه ي زيست
مادرم ريحان مي چيند
نان و ريحان و پنير،آسماني بي ابر،اطلسي هايي تر
رستگاري نزديك،لاي گل هاي حياط
نور در كاسه ي مس چه نوازش ها مي ريزد...

 

[مهسا.ع]

دیرگاهی است در این تنهایی
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا میخواند
لیک پاهایم در قیر شب است

 

[fairy a]

ترا در همه ی شب های تنهای
توی همه ی شیشه ها دیده ام

 

[مهسا.ع]

من در این تاریکی
فکر یک بره روشن هستم
که بیاید علف خستگی ام را بچرد

 

[دختر بابا تكه!]

من در این تاریکی
فکر یک بره روشن هستم
که بیاید علف خستگی ام را بچرد

در دل من چيزي است،مثل يك بيشه ي نور،مثل خواب دم صبح
و چنان بي تابم كه دلم مي خواهد
بدوم تا ته دشت،بروم تا سر كوه
دورها آوايي است كه مرا مي خواند...

 

[مهندس شکوفه]

در عالم خیال به چشم آمدم پدر
کز رنج چون کمان قد سروش خمیده بود
دستی کشیده بر سر رویم به لطف و مهر
یک سال می گذشت، پسر را ندیده بود

 

[دختر بابا تكه!]

در هوايي كه نه افزايش يك ساقه طنيني دارد
و نه آواز پري مي رسد از روزن برف
تشنه ي زمزمه ام

 

[مهندس شکوفه]

مرا باز کن مثل یک در به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد.
مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات.
اگر کاشف معدن صبح آمد، صدا کن مرا.

 

[دختر بابا تكه!]

آشتي خواهم داد
آشنا خواهم كرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت...

 

[مهندس شکوفه]

تنش از خستگی افتاده ز كار
بر سر و رويش بنشسته غبار
شده از تشنگی اش خشك گلو
پای عريانش مجروح ز خار​

 

[دختر بابا تكه!]

روان كنيدم دنبال بادبادك آن روز
مرا به خلوت ابعاد زندگي ببريد

 

[مهندس شکوفه]

در این کوچه‌هایی که تاریک هستند
من از حاصل ضرب تردید و کبریت می‌ترسم.
من از سطح سیمانی قرن می‌ترسم.

 

[دختر بابا تكه!]

من صداي نفس باغچه را مي شنوم
و صداي ظلمت را،وقتي از برگي مي ريزد
و صداي ،سرفه ي روشني از پشت درخت
عطسه ي آب از هر رخنه ي سنگ
چكچك چلچله از سقف بهار...

 

[مهسا.ع]

روشنی را بچشیم
شب یک دهکده را وزن کنیم
خواب یک آهو را
گرمی لانه لک لک را ادراک کنیم

 

[دختر بابا تكه!]

من در اين آبادي ،پي چيزي مي گشتم
پي خوابي شايد
پي نوري،ريگي،لبخندي...

 

[مهسا.ع]

یک نفر آمد کتابهای مرا برد
روی سرم قفسی از تناسب گلها کشید....

 

[دختر بابا تكه!]

یک نفر آمد کتابهای مرا برد
روی سرم قفسی از تناسب گلها کشید....

دست درويشي شايد نان خشكيده فرو برده در آب
آب را گل نكنيم...

 

[سمیه نوروزی]

مرا گرم کن
(و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد
و باران تندی گرفت
و سردم شد، آنوقت در پشت یک سنگ،
اجاق شقایق مرا گرم کرد)

 

[دختر بابا تكه!]

در بن خاري ، ياد تو پنهان بود،پاشيدم به جهان
بر سيم درختان زدم آهنگ ز خود روييدن،و به خود گستردن...