مناظره(گفتگو با اشعار)

[E . H . S . A . N]

بگشا پسته خندان و شکر ریزی کن
خلق را از دهن خویش مینداز به شک
چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک [/QUO

شرمنده ،من تشکرام تموم شده.​

بيـا بنشين و بـا مـردم مــدارا کن
گـــره از کــار اين افتادگـان وا کن
بترس از شعله هاي زير خاکستر
بيــا انديشـــه انــــدوه فـــردا کن

 

[ranalean]

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر
هر آنچه ناصح مشفق گویدت بپذیر
ز وصل روی جوانان تمتعی بردار
که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر

ناصح گمان مبر که نصیحت کنم قبول

من گوش استماع ندارم لمن تقول؟

 

[E . H . S . A . N]

ناصح گمان مبر که نصیحت کنم قبول

من گوش استماع ندارم لمن تقول؟

عاقل باید بگیرد اندر گوش پند/
ور نوشته بود بر دیوار.

 

[محـسن ز]

شرمنده ،من تشکرام تموم شده.​

بيـا بنشين و بـا مـردم مــدارا کن
گـــره از کــار اين افتادگـان وا کن
بترس از شعله هاي زير خاکستر
بيــا انديشـــه انــــدوه فـــردا کن[/QUOTE]

فواره وار ، سربه هوايی و سر به زير
چون تلخی شراب ، دل آزار و دلپذير

ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار
من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير
دشمنت شرمنده
​

ناصح گمان مبر که نصیحت کنم قبول

من گوش استماع ندارم لمن تقول؟

آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را
این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود
قرب تا حاصل نشد دودم ز خرمن برنخاست
اتحاد شمع برق خرمن پروانه بود
سوختن با آتش است و عشق با دیوانگی
عشق بر هر دل که زد آتش چو من دیوانه بود

 

[ranalean]

عاقل باید بگیرد اندر گوش پند/
ور نوشته بود بر دیوار.

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را

دزد دانا میکشد اول چراغ خانه را

 

[E . H . S . A . N]

عشق چون آید برد هوش دل فرزانه را

دزد دانا میکشد اول چراغ خانه را

گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی،گر توانی داشت هوش.

 

[ranalean]

گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی،گر توانی داشت هوش.

عشق او باز اندر آوردم به بند

کوشش بسیار نامد سودمند

 

[primrose]

گوش کن پند ای پسر وز بهر دنیا غم مخور
گفتمت چون در حدیثی،گر توانی داشت هوش.

غم زمانه که هیچش کران نمی بینم

دواش جز می چون ارغوان نمی بینم
​

 

[primrose]

عشق او باز اندر آوردم به بند

کوشش بسیار نامد سودمند

تدبیر ها نمودیم در عاشقی فروغی
کاری نیامد آخر از کاردانی ما

فروغی بسطامی​

 

[primrose]

آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را
این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود
قرب تا حاصل نشد دودم ز خرمن برنخاست
اتحاد شمع برق خرمن پروانه بود
سوختن با آتش است و عشق با دیوانگی
عشق بر هر دل که زد آتش چو من دیوانه بود

نصحیت کردن آسان است سر گردان عاشق را

ولیکن با که می گویی که نتواند پذیرفتن
​

 

[E . H . S . A . N]

پند

پند

نصحیت کردن آسان است سر گردان عاشق را ​

ولیکن با که می گویی که نتواند پذیرفتن​

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی/
دل عارفان ربودند و قرار پارسایان؛
همه شاهدان به صورت ،تو به صورت و معانی/
مده ای رفیق پندم،که به کار در نبندم ؛
تو میان ما ندانی که چه میرود نهانی.
.
.
.

 

[primrose]

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی/
دل عارفان ربودند و قرار پارسایان؛
همه شاهدان به صورت ،تو به صورت و معانی/
مده ای رفیق پندم،که به کار در نبندم ؛
تو میان ما ندانی که چه میرود نهانی.
.
.
.

گوش کن با لب خاموش سخن گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
​

 

[E . H . S . A . N]

گوش کن با لب خاموش سخن گویم ​

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست​

سلام primrose عزیز​

http://sugarfree.blogfa.com/من خودم هستم و تنهایی و یک حس غریب؛​

​

من به آمار زمین مشکوکم!​

اگر این سطح پر از آدمهاست پس چرا این همه دلها تنهاست؟؟؟
.
.
.

 

[primrose]

سلام primrose عزیز​

من خودم هستم و تنهایی و یک حس غریب؛
من به آمار زمین مشکوکم!​

اگر این سطح پر از آدمهاست پس چرا این همه دلها تنهاست؟؟؟
.
.
.

شهریارا چه غم از غربت دنیای تن است

چون برای دل خود ساخته ای دنیایی؟
​

 

[E . H . S . A . N]

شهریارا چه غم از غربت دنیای تن است ​

چون برای دل خود ساخته ای دنیایی؟​

ز آب و گل چو چنین کنده ایست بر پاتان

بجهد کنده ز پا پاره پاره بگشایید

سفر کنید از این غربت و به خانه روید

از این فراق ملولیم عزم فرمایید.
.
.
.

 

[primrose]

ز آب و گل چو چنین کنده ایست بر پاتان

بجهد کنده ز پا پاره پاره بگشایید

سفر کنید از این غربت و به خانه روید

از این فراق ملولیم عزم فرمایید.
.
.
.

چون خیالی آمد و در دل نشست
هر کجا که میگریزی با تو هست!!
​

 

[E . H . S . A . N]

چون خیالی آمد و در دل نشست

هر کجا که میگریزی با تو هست!!​

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت.

 

[primrose]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت.

خفتن عاشق یکی است برسر دیبا و خار
چون نتواند کشید دست در آغوش یار
گر تو ز ما فارغی ما به تو مستظهریم
ور تو ز ما بی نیاز ما به تو امیدوار
سعدی اگر داغ عشق در تو موثر شود
فخر بود بنده را داغ خداوندگار
​

 

[E . H . S . A . N]

داغ خداوندگار

داغ خداوندگار

خفتن عاشق یکی است برسر دیبا و خار​

چون نتواند کشید دست در آغوش یار
گر تو ز ما فارغی ما به تو مستظهریم
ور تو ز ما بی نیاز ما به تو امیدوار
سعدی اگر داغ عشق در تو موثر شود
فخر بود بنده را داغ خداوندگار​

ببخشیدprimrose جان؛تشکر نداشتم.

​

زنده کدامست بر هوشیار

آن که بمیرد به سر کوی یار

عاشق دیوانه سرمست را

پند خردمند نیاید به کار


سر که به کشتن بنهی پیش دوست

به که بگشتن بنهی در دیار


ای که دلم بردی و جان سوختی

در سر سودای تو شد روزگار


شربت زهر ار تو دهی نیست تلخ

کوه احد گر تو نهی نیست بار


بندی مهر تو نیابد خلاص

غرقه عشق تو نبیند کنار


درد نهانی دل تنگم بسوخت

لاجرمم عشق ببود آشکار


در دلم آرام تصور مکن

وز مژه‌ام خواب توقع مدار


گر گله از ماست شکایت بگوی

ور گنه از توست غرامت بیار


بر سر پا عذر نباشد قبول

تا ننشینی ننشیند غبار


دل چه محل دارد و دینار چیست

مدعیم گر نکنم جان نثار


سعدی اگر زخم خوری غم مخور

فخر بود داغ خداوندگار.

 

[primrose]

باز هم سعدی...

باز هم سعدی...

خواهش میکنم احسان جان
فکر میکنم علاقه مشترکمون به شیخ اجل باعث شده فقط از شعر های سعدی استفاده کنیم به هر حال:

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا

شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین
روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا

سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید
بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا​

 

[mahyam68]

هرکه در این بزم مقرب تر است
جام بلا بیشترش می دهند

 

[sh85]

هرکه در این بزم مقرب تر است
جام بلا بیشترش می دهند

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

 

[E . H . S . A . N]

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

سلام-چه عجب ،ازین ورا؟ ​

​

​

​

​

​

هزار قرعه به نامت زدیم و بازنگشتی/​

​

ندانم آیت رحمت به طالع که برآید.​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

[E . H . S . A . N]

خواهش میکنم احسان جان
فکر میکنم علاقه مشترکمون به شیخ اجل باعث شده فقط از شعر های سعدی استفاده کنیم به هر حال:

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا​

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا​

شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا​

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین
روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا​

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا​

سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید

بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا​

خب دیگه اینم یه جورشه

​

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را
وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را
روی اگر پنهان کند سنگین دل سیمین بدن
مشک غمازست نتواند نهفتن بوی را
ای موافق صورت و معنی که تا چشم منست
از تو زیباتر ندیدم روی و خوشتر خوی را
گر به سر می‌گردم از بیچارگی عیبم مکن
چون تو چوگان می‌زنی جرمی نباشد گوی را
هر که را وقتی دمی بودست و دردی سوختست
دوست دارد ناله مستان و هایاهوی را
ما ملامت را به جان جوییم در بازار عشق
کنج خلوت پارسایان سلامت جوی را
بوستان را هیچ دیگر در نمی‌باید به حسن
بلکه سروی چون تو می‌باید کنار جوی را
ای گل خوش بوی اگر صد قرن بازآید بهار
مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را
سعدیا گر بوسه بر دستش نمی‌یاری نهاد

چاره آن دانم که در پایش بمالی روی را



​

 

[sh85]

سلام-چه عجب ،ازین ورا؟ ​

هزار قرعه به نامت زدیم و بازنگشتی/​

ندانم آیت رحمت به طالع که برآید.​

​

​

​

سلام ممنون از لطفتون
گر می گریزم از نظر مردمان رهی
عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام

 

[E . H . S . A . N]

سلام ممنون از لطفتون
گر می گریزم از نظر مردمان رهی
عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
سوی من وحشی صفت عقل رمیده
آهو روشی ،کبک خرامی نفرستاد.

 

[sh85]

دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
سوی من وحشی صفت عقل رمیده
آهو روشی ،کبک خرامی نفرستاد.

نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فریاد است

 

[E . H . S . A . N]

نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فریاد است

گاهی که کنی عهد و وفا با یاران
زنهار وفای عهد خود واجب دان
بی‌شکر خدا مباش هرگز نفسی
تا بر تو شود ابر کرم‌ها باران.

 

[sh85]

گاهی که کنی عهد و وفا با یاران
زنهار وفای عهد خود واجب دان
بی‌شکر خدا مباش هرگز نفسی
تا بر تو شود ابر کرم‌ها باران.

نه بسته ام به کس دل
نه بسته کس به من دل
چو تخت پاره بر موج
رها رها رها من

 

[raha]

نه بسته ام به کس دل
نه بسته کس به من دل
چو تخت پاره بر موج
رها رها رها من

این را رها کن عارفا آن را نظر کن کز صفا
رستی ز اجزای زمین با آسمان آمیختی