مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

دین من از عشق زنده بودنست



زندگی زین جان و سر ننگ منست

 

[primrose]

دین من از عشق زنده بودنست



زندگی زین جان و سر ننگ منست

تو دردی نداری که دردت مباد

از آنت نظر نیست بر درد من

 

[azadeh_arch _eng]

تا از زبان صبح
نور امید را به شما ارمغان کنم
شب های بی ستاره بیدار مانده ام

 

[salvador]

تا از زبان صبح
نور امید را به شما ارمغان کنم
شب های بی ستاره بیدار مانده ام

مانده‌ام بی دانه و آبی اسیر این قفس



مرغ جانم پر ندارد چون کنم چون بر پرم

 

[azadeh_arch _eng]

من مهربانی را ستودم
من با بدی پیکار کردم

 

[primrose]

مانده‌ام بی دانه و آبی اسیر این قفس



مرغ جانم پر ندارد چون کنم چون بر پرم

ما فروغی به سیه روزی خود خوشنودیم

زانکه هرگز نتوان منت خورشید کشید

 

[primrose]

من مهربانی را ستودم
من با بدی پیکار کردم

ما را حدیث دیگر و سودای دیگریست

در این سری که بر سر زانو نهاده ایم

 

[azadeh_arch _eng]

دو جام یک صدف بودند
در یاد سپهر ان روز
در ان خورشید این دردانه مروارید
می تابید

 

[salvador]

دل رام دستت شد ولی بر وی میفشان آستین



ترسم که ناگه رم دهی این مرغ دست آموز را

 

[azadeh_arch _eng]

ای جام به هم ریخته،صد بار نگفتم
با سنگ دل یار مشو میشکنندت




تشکرام تموم شد دوستان شرمنده

 

[primrose]

تو از خرابی این خانه نالی و من

به بی ثباتی هر آشیانه می خندم

 

[azadeh_arch _eng]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

 

[salvador]

در چه افتی زین تفرج هم‌چو او



مر ترا لیک آن عنایت یار کو

 

[naghmeirani]

وصالِ دوستان عمر است و کوتاه است عمر ای دل

گر از دیدار محرومم ،به یادِ دوست بنشینم

 

[N. fotros]

کوچیکتر که بودیم هر وقت مشاعره می کردیم
زود این شعر می خوندیم...
اینم یادی از دوران کودکی

میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است

 

[sahar-architect]

تو عهد كرده اي كه كشاني به خون مرا
من جهد كرده ام كه به عهدت وفا كني

 

[iman.mpr]

یک چشم من اندر غم دلدار گریست / چشم دگرم حسود بود و نگریست
چون روز وصال امد او را بستم / گفتم نگریستی نباید نگریست

 

[salvador]

تو برفتی ماند نان برخیز گیر



ای بکشته خویش را اندر زحیر

 

[naghmeirani]

رنجِ عشق ار برده ای از روزگارِ ما مپرس

روزِ هجر ار دیده ای از شامِ تارِ ما مپرس

 

[salvador]

رنجِ عشق ار برده ای از روزگارِ ما مپرس

روزِ هجر ار دیده ای از شامِ تارِ ما مپرس

ساقی تو ما را یاد کن صد خیک را پرباد کن



ارواح را فرهاد کن در عشق آن شیرین لقا

 

[naghmeirani]

ساقی تو ما را یاد کن صد خیک را پرباد کن



ارواح را فرهاد کن در عشق آن شیرین لقا

امیدوار چنانم که کار بسته برآید

وصال چون به سر آمد فراق هم به سر آید

 

[salvador]

دل گفت حسن روی او وان نرگس جادوی او



وان سنبل ابروی او وان لعل شیرین ماجرا

 

[naghmeirani]

دل گفت حسن روی او وان نرگس جادوی او



وان سنبل ابروی او وان لعل شیرین ماجرا

اعتمادی نیست بر کارِ جهان

بلکه بر گردونِ گردان نیز هم

 

[salvador]

ما خستگانیم و تویی صد مرهم بیمار ما



ما بس خرابیم و تویی هم از کرم معمار ما

 

[naghmeirani]

اینکه می گویند آن خوشتر ز حسن

یارِ ما این دارد و آن نیز هم...

 

[salvador]

ماییم مست و سرگران فارغ ز کار دیگران



عالم اگر برهم رود عشق تو را بادا بقا

 

[naghmeirani]

آتشِ دوست اگر در دلِ ما خانه نداشت

عمرِ بی حاصلِ ما ، این همه افسانه نداشت

 

[salvador]

تلخ از تو شیرین می‌شود کفر از تو چون دین می‌شود



خار از تو نسرین می‌شود چیزی بده درویش را

 

[naghmeirani]

اندوهِ تو شد واردِ کاشانه ام امشب

مهمانِ عزیز آمده در خانه ام امشب

 

[salvador]

بلبل با درخت گل گوید چیست در دلت



این دم در میان بنه نیست کسی تویی و ما