چقدر خودتون رو قبول دارین؟
اصلا تا حالا به این موضوع فکر کردین؟
شرط اول برای لذت بردن از زندگی قبول داشتن خودمونه ، اگر ما بتونیم درون خودمون رو بشناسیم و خودمون رو با تموم ضعف ها و کاستی هایی که داریم قبول داشته باشیم زندگی خیلی برامون شیرین میشه .
من به خودم ، منی که الان هستم و چیزهایی که همین حالا در اختیار دارم افتخار میکنم ، شاید از خیلی ها کمتر باشم چه از لحاظ درسی و پولی و خیلی چیزهای دیگه ، اما انقدر خودم رو قبول دارم که میدونم به هر چیزی که بخوام میرسم و همیشه هم همینطور بوده و از زندگیم راضیم.
نظر شما چیه ؟
چقدر خودتون رو قبول دارین؟
اصلا تا حالا به این موضوع فکر کردین؟
شرط اول برای لذت بردن از زندگی قبول داشتن خودمونه ، اگر ما بتونیم درون خودمون رو بشناسیم و خودمون رو با تموم ضعف ها و کاستی هایی که داریم قبول داشته باشیم زندگی خیلی برامون شیرین میشه .
من به خودم ، منی که الان هستم و چیزهایی که همین حالا در اختیار دارم افتخار میکنم ، شاید از خیلی ها کمتر باشم چه از لحاظ درسی و پولی و خیلی چیزهای دیگه ، اما انقدر خودم رو قبول دارم که میدونم به هر چیزی که بخوام میرسم و همیشه هم همینطور بوده و از زندگیم راضیم.
نظر شما چیه ؟
چقدر خودتون رو قبول دارین؟
