بهترین شعری رو که دوست داری چیه؟

[noom]

اعتراف می کنم ...
اعتـــراف مـــی کنم ...
هنـــوز هـــــم شـــب های پاییزی ...
زیر چشمی به آسمان تاریک نگاه می کنم ...
و به چراغ های ریزش زل می زنم ...
شاید تو را میان آنها ...
دوباره ببینم ...
اعـــــــتــــــــــراف مــــــــــی کـــــــــنــــــم ...
هنـــوز هـــــم شـــب های پاییزی ...
بوی تو و نفس هایت را ...
و تمام خاطرات را ...
با تــمام وجـود ...
داخل ریه هایم می کشم ...
و بازدم ها را قورت می دهــــم ...
تــــــــا بـــیـــــــــرون نـــــــــرونــــــــد ...
نه خاطــــــــراتــــــت ، و نه افـــــکـــــــارت ...
اعـــتــــــــراف مــــی کــــــنـــــــــم ...
هنوز هـــــم شـب های پاییزی ...
تو را می کــــِـــــشــــم ...
اعتراف می کنــــم ...
کـــه هنــــــوز ...
هنوز هم شبهای پاییزی ...
به تـــــو و بـه نـــگاه تـــو معتـــادم ...

 

[maryam_22]

از من بگریزید که می خورده ام امروز
با من منشینید که دیوانه ام امشب
ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بی خبر از گریه ی مستانه ام امشب
یک جرعه آن مست کند هر دو جهان را
چیزی که لبت ریخت به پیمانه ام امشب
بی حاصلم از عمر گران مایه فروغی
گر جان نرود در پی جانانه ام امشب .

"همای شیرازی"

 

[ابوطالب نوروزی]

جفا

جفا

تو جفای خود بکردی و نه من نمی توانم که جفا کنم...
ولیکن نه تو لایق جفایی

 

[ابوطالب نوروزی]

از اشعار استاد شهریار:​

حسینه یئرلر آغلار گؤیلر آغلار​

بتول و مصطفی پیغمبر آغلار​

حسینین نوحه سین دلریش یازاندا​

مسلمان سهل دیر کی کافر آغلار​

کور اولموش گؤزلرین قان دوتدو شیمرین​

کی گؤرسون اؤز الینده خنجر آغلار​

حسینین کؤینه گی زهرا الینده​

چکر قیحا قیامت ، محشر آغلار​

آتاندا حرمله ، اوخ کربلاده​

گؤریدین دوشمن آغلار ، لشکر آغلار​

قوجاغیندا ، گؤردین ام لیلا​

آلیب نعش علیّ اکبر آغلار​

رباب ، نیسگیل دؤشونده سود گؤرنده​

علیّ اصغری یاد ائیلر آغلار​

باشیندا کاکل اکبر هواسی​

یئل آغلار ، سنبل آغلار ، عنبر آغلار​

یازاندا آل طاها نوحه سین من​

قلم گؤردوم سیزیلدار ، دفتر آغلار​

علی ، شق القمر ، محراب تیلیت قان​

قولاق وئر ، مسجید اوخشار منبر آغلار​

علی دن شهریار ، سن بیر اشاره​

قوجاقلار قبری ، مالک اشتر آغلار​

اللرن آغورماسون خوب قارداشوم

 

[ehsantomcat]

شب فراق که داند که تا سحر چندست --مگر کسی که به زندان عشق دربندست
گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم -- کدام سرو به بالای دوست مانندست
پیام من که رساند به یار مهرگسل -- که برشکستی و ما را هنوز پیوندست
قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست --به خاک پای تو وان هم عظیم سوگندست
که با شکستن پیمان و برگرفتن دل -- هنوز دیده به دیدارت آرزومندست
بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست -- به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست
خیال روی تو بیخ امید بنشاندست -- بلای عشق تو بنیاد صبر برکندست
عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی -- به زیر هر خم مویت دلی پراکندست
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی -- گمان برند که پیراهنت گل آکندست
ز دست رفته نه تنها منم در این سودا -- چه دست‌ها که ز دست تو بر خداوندست
فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست -- بیا و بر دل من بین که کوه الوندست
ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق --گمان برند که سعدی ز دوست خرسندست

 

[ehsantomcat]

هر چه بینا چشم ، رنج آشنایی بیشتر

هر چه سوزان عشق ، درد بی وفایی بیشتر

هر جان کوهیده تر ، نزدیکتر پایان عمر

هر چه دل رنجیده تر ، سوز جدایی بیشــــتر

هر چه صاحبدل فزون،برگشته اقبالی فزون

هر چه سر آزاده تر ، افتاده پایی بیشتـــــر

هر چه دل رنجیده تر ، زندان هستی تنگتر

هر چه تن شایسته تر،شوق رهایی بیشتر

هر دانش بیشتر ، وامانده تر در زندگـــــــی

هر چه کمتر فهم ، کبر و خود نمایی بیشتر

هر چه بازار دیانت گرم ، دلـــــــــها سردتر

هر چه زاهد بیشتر ، دور از خدایی بیشتر

هر چه در رنج و زحمت ، نا امیدی عاقبت

هر چه با یاران وفا ، بی اعتنایی بیشتــر[/CENTER]

 

[eksir]

ای ساربان آهستـه روکـارام جانـم مـی رود
وان دل کـه بـا خـود داشـتـم بـا دلستانم می رود
من مانده ام مهجورازاو بیچاره ورنـجورازاو
گویی که نیشی دور از او دراستـخوانم مـی رود
محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان گویی روانـم مـی رود
او می رود دامن کشام من زهرتنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کـز دل نشانـم میرود
در رفتن جان از بدن گوینــد هرنوعی سخن
من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

 

[mahyam68]

روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
من میشناختم او را
نام تو را همیشه به لب داشت
حتی در حال احتظار
آن دلشکسته عاشق بی نام ونشان
آن مرد بیقرار
روزی اگر سراغ من آمدبه اوبگو
هر روز پای پنجره غمگین نشسته بود و گفتگونمیکرد جز با درخت سرو ذرباغ کوچک همسایه
شبها به کارگاه خیال خویش تصویری از بلندی اندام میکشید
ودر تصورش؛تصویرتو بلندترین سرو باغ را تحقیر کرده بود
روزی اگر سراغ من آمد به او بگو
آن لحظه ای که دیده برای همیشه بست
آن نام خوب بر لب لرزان او نشست
روزی اگرچه.. او..آه نمی آید

 

[mahyam68]

از عشق من به کوچه و بازار قصه هاست
امروز شهر پر شده از گفت وگوی من
از بس که شب زدست غمش ناله میکنم
همسایه شکوه میکند از های وهوی من​

 

[چین چیلا]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی راه رفتن زیر باران[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی من می روم تو بمان[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی آن روز وصال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی بوسه ها در طوله سال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی پای معشوق سوختن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی چشم را به در دوختن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی جان می دهم در راه تو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی دستانه من دستانه تو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی مریمم دوستت دارم تورو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی می برم تا اوج تورو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی حرف من در نیمه شب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی اسم تو واسم میاره تب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی انقباظو انبصاط[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی درده من درده کتاب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی زندگیم وصله به توست[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی قلب من در دست توست[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی عشقه من زیبای من[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی عزیزم دوستت دارم[/FONT]​

 

[eksir]

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم

گفتی به غمم بنشین یا از سر جان برخیز
فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم
گر بی تو بود جنت در کنگره ننشینم
ور با تو بود دوزخ در سلسله آویزم

 

[amir ut]

وای ، باران
باران ؛
پر مرغان نگاهم را شست
خواب رؤیای فراموشیهاست
خواب را دریابم
كه در آن دولت خاموشیهاست
من شكوفایی گلهای امیدم را در رؤیاها می بینم
و ندایی كه به من می گوید :
"گر چه شب تاریك است
دل قوی دار ، سحر نزدیك است "

 

[parichehr16]

تقدير من عشق تو شد که هميشه فکرمحالم بود...

 

[eksir]

هر که گدای در مشکوی توست....... پادشــاســت
شه که به همسایگی کوی توست .......چون گداست
باغ جهـان موسـم اردیبـهشت....... یا بـهشــت
گرنه ثنا خوان گل روی توسـت .......بی صفاست
نرگس گلزار جهان هر که گفت........ یا شـنـفـت
این که چوچشمان بی آهوی توست....... بی حیاست
سرو شـنیدم کـه قـد آراسـتـه ...........خــاســـتـــه
مدعـی قـامت دلـجـوی تـوســت........ بد اداســت
رحـم کـن ای دیـده رخ زرد مـــن........ درد مـــن
گر نه امیدیش به داروی توست .......بی دواست

 

[ghisoo_tala]

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد ​

نمی خواهم بدانم کوزه گر با خاک اندامم ​

چه خواهد ساخت ​

ولی بسیار مشتاقم ​

که از خاک گلویم سوتکی سازد ​

گلویم سوتکی باشد ​

بدست کودکی گستاخ و بازیگوش ​

و او ​

یکریز و پی در پی ​

دم خویش را بر گلویم سخت بفشارد ​

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد ​

بدینسان بشکند در من ​

سکوت مرگبارم را...​

 

[eksir]

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنياد مکن تا نکنی بنيادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فريادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

يار بيگانه مشو تا نبری از خويشم
غم اغيار مخور تا نکنی ناشادم

................
.............

 

[*زهره*]

پس از من شاعري آيد
که اشکي را که من در چشم رنج افروختم
خواهد سترد
پس از من شاعري آيد
که قدر ناله هايي را که گستردم نمي داند
گلوي نغمه هاي درد را
خواهد فشرد
پس از من شاعري آيد
که در گهواره نرم سخن هايم شنيده لاي لاي من
که پيوند طلايي دارد او با من
و اين پيوند روشن قطره هاي شعرهاي بي کران ماست
ولي بيگانه ام با او
و او در دشت هاي ديگري گردونه مي تازد
پس از من شاعري آيد
که شعر او بهار بارور در سينه اندوزد
نمي انگيزدش رقص شکوفه هاي شوم شاخه پاييز
که چشمانش نمي پويد
سکوت ساحل تاريک را چون ديده فانوس
و او شعري براي رنج يک حسرت
که بر اشکي است آويزان
نمي سازد
پس ازمن شاعري آيد
که مي خندد اشعارش
که مي بويند آواهاي خودرويش
چو عطر سايه دار و ديرمان يک گل نارنج
که مي روبند الحانش
غبار کاروان هاي قرون درد و خاموشي
پس از من شاعري آيد
که رنگي تازه داررنگدان او
زدايد صورت خاکستر از کانون آتش هاي گرم خاطر فردا
زند بر نقش خونين ستم
رنگ فراموشي
پس از من شاعري آيد
که توفان را نمي خواهد
نمي جويد اميدي را درون يک صدف در قعر درياها
نمي شويد به موج اشک
چشم آرزويش را
پس از من شاعري آيد
که مي روبد بساط شعرهاي پيش
که مي کوبد همه گلهاي به پاي خويش
نمي گيرد به خود زيبايي پرپر
نگاه جست و جويش را
پس از من شاعري آيد
که با چشمم ندارد آشنايي آسمانهاي خيال او
و او شايد نداند
مي مکد نشت جواني را ز لبهاي جهان من
و يا شايد نداند
غنچه هاي عمر ناسيراب من بشکفته درکامش
و يا شايد نداند
در سحرگاه ورودش همچو من رنگ خواهم باخت
پس از من شاعري آيد
که من لبهاي او را درد هان شعرهاي خويش مي بوسم
اگر چه او نخواهد ريخت اشکي بر مزار من
من او را در ميان اشک و خون خلق مي جويم
و من او را درون يک سرود فتح خواهم ساخت

 

[eksir]

مبادا آسمان بی‌بال و پر بار
مبادا در زمین دیوار بی‌در
مبادا هیچ سقفی بی‌پرستو
مبادا هیچ بامی بی‌کبوتر

 

[maryam_22]

ماه من غصه چرا ؟؟؟
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد
یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست
ماه من غصه چرا؟؟
تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست
ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخنها گفتن
کار آنهایی نیست که خدا را دارند
ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست هنوز
او همانیست که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد
او همانیست که هر لحظه دلش میخواهد همه زندگی ام، غرق شادی باشد
ماه من...
غصه اگر هست بگو تا باشد
معنی خوشبختی، بودن اندوه است
اینهمه غصه و غم، اینهمه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه ،میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین، ولی از یاد مبر
پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند
که خدا هست
خدا هست
خدا هست هنوز.... ​

 

[eksir]

به کجا چنین شتابان ؟
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان ؟
همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان ؟
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر !‌ اما تو دوستی خدا را
چو ازین کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را

 

[noom]

استخوان هایم دارد میسوزد
زیر بار این درد ...
من بی وفا نیستم !
این را آرزو های مرده ام
خوب میداند ...!

 

[eksir]

بگذار تا بگرييم چون ابر در بهاران ​

كز سنگ ، گريه خيزد روز وداع ياران​

​

هر كس شراب فرقت روزي چشيده باشد​

داند كه سخت باشد قطع اميدواران​

​

با ساربان بگوئيد احوال آب چشمم ​

تا بر شتر نبندد محمل بروز باران​

​

بگذاشتند ما را در ديده آب حسرت​

گريان چو در قيامت چشم گنهكاران​

​

اي صبح شب نشينان جانم بطاقت آمد ​

از بسكه دير ماندي چون شام روزه داران​

​

چندين كه برشمردم از ماجراي عشقت ​

اندوه دل نگفتنم الا يك از هزاران​

​

سعدي بروزگاران مهري نشسته بر دل ​

بيرون نميتوان كرد الا بروزگاران​

​

چندت كنم حكايت؟شرح اينقدر سلامت ​

باقي نميتوان گفت الا بغمگساران​

 

[hamedinia_m51]

مرا نترسان دوست
مرا نترسان يار
مرا نترسان خوب
من از سرودن شعري بلند نمي ترسم
- بلند؟
يعني کمند!

براي تو بايد
دوباره شعري گفت.

مرا نترسان دوست
مرا نترسان يار
مرا نترسان خوب
که من نمي ترسم.



***شعر خواني :
من از سرودن منظومه هاي آتشرنگ
در برودت اين شبگير هراس ندارم
که رنگ گونه ي تو:
اتفاق رويش لاله ست
در تن اين دشت

با من بگو
که مي شود آيا
از درگاه عشق
بي شعر تازه يي برگشت؟ ***




دوباره مرکب
دوباره قلمدان
دوباره رخت شاعري ام را
بيار
اي بيدار
براي تو بايد دوباره شعري گفت.

مرا نترسان دوست
مرا نترسان يار
مرا نترسان خوب

که من نمي ترسم
که من نمي ترسم
که من نمي ترسم...

 

[noom]

همچون دود سيگارت من هم روزي
جلوي چشمانت ناپديد مي شوم...
وشايدفقط اندكي بوي تند بي گناهيم
مشامت راپركند...​

 

[*** s.mahdi ***]

یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود
کو را به سر کشته هجران گذری بود

آن دوست که ما را به ارادت نظری هست
با او مگر او را به عنایت نظری بود

من بعد حکایت نکنم تلخی هجران
کان میوه که از صبر برآمد شکری بود

رویی نتوان گفت که حسنش به چه ماند
گویی که در آن نیم شب از روز دری بود

گویم قمری بود کس از من نپسندد
باغی که به هر شاخ درختش قمری بود

آن دم که خبر بودم از او تا تو نگویی
کز خویشتن و هر که جهانم خبری بود

در عالم وصفش به جهانی برسیدم
کاندر نظرم هر دو جهان مختصری بود

من بودم و او نی قلم اندر سر من کش
با او نتوان گفت وجود دگری بود

با غمزه خوبان که چو شمشیر کشیدست
در صبر بدیدم که نه محکم سپری بود​

 

[harakat]

سلام ،شعر خوبی بود ،حال کردم باهاش ،یک سوال : کلا زندگی یک شعر پیچیده است ، شاعر بیشتر حال میکند و یا عناصر شعر؟

 

[eksir]

می رسم آنجا که غیر از یار نیست
وز تجلی قدرت دیدار نیست
بهر دیدن چشم دیگر بایدت
دیده یی زین دیده بهتر بایدت
چشم سر بیننده ی دلدار نیست
عشق را با جان حیوان کار نیست
چشم ظاهر در بهائم نیز هست
کوششی کن چشم دل آور به دست
باغبان را در گلاب و گل ببین
ذکر او در نغمه ی بلبل ببین
عشق او در واژه ها جان می دمد
در کلامم نور عرفان میدمد
طبع خاموشم سخن پرداز از اوست
بال از او نیرو از او پرواز از اوست
عقل ها ز اندیشه اش دیوانه است
شمع او را عالمی پروانه است
دیده ی خلقت همه حیران اوست
کاروان عقل سرگردان اوست

​

 

[eksir]

اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
خارم ولی بسایه گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق
همچون بنفشه سر بگریبان کشیدهام
چون خک در هوای تو از پا افتاده ام
چون اشک در قفای تو با سر دویده ام
من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
ای سرو پای بسته به آزادگی مناز
آزاده من که از همه عالم بریده ام
گر می گریزم از نظر مردمان رهی
عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام​

 

[ghisoo_tala]

به آب دیدۀ طفلان محروم​

به سوز سینۀ پیران مظلوم ​

به بالین غریبان در راه​

به تسلیم اسیران در بن چاه​

به صدقی کز سر نوری برآید​

به آهی کز سر سوزی برآید​

به تصدیقی که دارد راهب دیر​

به توفیقی که بخشد واهب خیر​

به قرآنٌ به ریحانٌ نثار اشک ریزان​

به قرآن و دعای صبح خیزان​

به هر طاعت که نزدیکت صواب است ​

به هر دعوت که پیشت مستجاب است ​

که رحمی بر دل پرخونم آور​

از این گرداب غم بیرونم آور​

 

[eksir]

به آب دیدۀ طفلان محروم​

به سوز سینۀ پیران مظلوم ​

به بالین غریبان در راه​

به تسلیم اسیران در بن چاه​

به صدقی کز سر نوری برآید​

به آهی کز سر سوزی برآید​

به تصدیقی که دارد راهب دیر​

به توفیقی که بخشد واهب خیر​

به قرآنٌ به ریحانٌ نثار اشک ریزان​

به قرآن و دعای صبح خیزان​

به هر طاعت که نزدیکت صواب است ​

به هر دعوت که پیشت مستجاب است​

که رحمی بر دل پرخونم آور​

از این گرداب غم بیرونم آور

تشكر​

آزمودم زندگی دشت غم است ​

شادیش اندوه و عیشش ماتم است ​

عمر کوتـــــه !... آرزوهـــای دراز !​

کارها بسیار و فرصت ها کم است !​

​