mehrshad53
اخراجی موقت
در مورد وجود خدا و مساله افرینش و خلقت بحثهای فراوان و نسبتا متضادی وجود داره که یک طرف مذهب با راحت کردن مساله و تعریف خدایی همه کاره و افرینش چند روزه کائنات و طرف دیگه پیدایش فضا و مکان از انفجار بزرگ و تئوریهای فیزیکی قرار گرفتن و به علت پیچیده بودن فوق العاده قضیه بزرگترین ازمایش برخورد ذرات با صرف هزینه افسانه ای ،هم اکنون در اروپا در حال انجام هست.
بنده شخصا خیلی در این مورد-تقریبا از 5 سالگی- فکر کردم و همیشه برعکس اغلب مردم وجود خدا برای پیدایش خلقت برام عجیبتر از به وجود اومدن تصادفی اون بوده!
یک نکته جالبی که نهایتا بهش رسیدم این بود:
شما تاحالا بیهوش شدین؟ یا به یک خواب خیلی عمیق رفتین؟ خب اگه جوب مثبت باشه میدونین که در این حالت زمان حس نمیشه و به عبارتی اگه یه شخص 100 سال هم بیهوش بشه و بعد بعه هوش بیاد ،این زمان براش یک لحظه حس میشه و فکر میکنه چند ثانیه قبل بیهوش شده. خب که چی؟ عرض میکنم!
خب حالا دنیایی بدون موجود زنده را فرض کنین که فقط از اشیا و اجرام تشکیل شده، در این حالت گذر زمان مثلا میلیارد سال معنی خاصی نداره چونکه موجود زنده ای برای حس کردن زمان نیست.
خب حالا اگه فرض کنیم که زمان همینطور بگذره و موجود زنده ای هم به وجود نیاد که خب مشکلی نیست و کسی نیست که زمان را حس کنه و کسی هم نیست که گیر بده که خدایی هست یا نه!!!!!!!!!!!
پس زمان افسار گسیخته میگذره تا وقتی که در اثر واکنشهای شیمیایی اولین سلول زنده به وجود بیاد که البته در مورد پیدایش ژن و سلول زنده به صورت شیمیایی تحقیقات گسترده صورت گرفته.
در این حالت اگر این موجود قابلیت بقا و تکثیر داشته باشه که خواهد ماند و در غیر این صورت خیر!
اگر نماند که هیچ! اگر بماند و در اثر تکامل پیشرفت نکند که باز هم هیچ کسی نیست که ادعایی برای وجود خدا بکنه و کلا سوالی براش پیش بیاد!!!!!!!!
ولی در صورتیکه این موجود طی سالین طولانی به موجودی مثل انسان تبدیل بشه،اینجاست که مشکل شروع میشه. حالا این موجود متفکر که فکر میکنه باید از همه چیز سر در بیاره شروع به کشف در مورد عالم میکنه و علم به وجود میاد و در کنار اون خرافات که برای توجیه پدیده هایی خواهد بود که علم بشر در اون لحظه قادر به پاسخ دادنشون نیست.
ولی با پیشرفت علم و دانش،دایره خرافات کوچکتر میشه و مسائلی که یک روز فقط با خرافات توجیه میشدن دلیل علمی پیدا میکنن.
نکته اساسی اینجاست که اگه بشر به وجود نمیومد که مشکلی نبود و حتی اگه به قول بعضیها تصادفی بودن خلقت احتمالش در حد صفر باشه ولی مطمئنا صفر نیست و طی سالیان بسیار طولانی این احتمال بزرگتر خواهد شد و جالب اینکه تا وقتی هم که موجود متفکری خلق نمیشد زمان معنا نداشت،پس زمان از لحظه پیدایش موجودی مثل انسان معنا پیدا میکنه.
امیدوارم تونسته باشم مطلبم را انتقال بدم!
بنده شخصا خیلی در این مورد-تقریبا از 5 سالگی- فکر کردم و همیشه برعکس اغلب مردم وجود خدا برای پیدایش خلقت برام عجیبتر از به وجود اومدن تصادفی اون بوده!
یک نکته جالبی که نهایتا بهش رسیدم این بود:
شما تاحالا بیهوش شدین؟ یا به یک خواب خیلی عمیق رفتین؟ خب اگه جوب مثبت باشه میدونین که در این حالت زمان حس نمیشه و به عبارتی اگه یه شخص 100 سال هم بیهوش بشه و بعد بعه هوش بیاد ،این زمان براش یک لحظه حس میشه و فکر میکنه چند ثانیه قبل بیهوش شده. خب که چی؟ عرض میکنم!
خب حالا دنیایی بدون موجود زنده را فرض کنین که فقط از اشیا و اجرام تشکیل شده، در این حالت گذر زمان مثلا میلیارد سال معنی خاصی نداره چونکه موجود زنده ای برای حس کردن زمان نیست.
خب حالا اگه فرض کنیم که زمان همینطور بگذره و موجود زنده ای هم به وجود نیاد که خب مشکلی نیست و کسی نیست که زمان را حس کنه و کسی هم نیست که گیر بده که خدایی هست یا نه!!!!!!!!!!!
پس زمان افسار گسیخته میگذره تا وقتی که در اثر واکنشهای شیمیایی اولین سلول زنده به وجود بیاد که البته در مورد پیدایش ژن و سلول زنده به صورت شیمیایی تحقیقات گسترده صورت گرفته.
در این حالت اگر این موجود قابلیت بقا و تکثیر داشته باشه که خواهد ماند و در غیر این صورت خیر!
اگر نماند که هیچ! اگر بماند و در اثر تکامل پیشرفت نکند که باز هم هیچ کسی نیست که ادعایی برای وجود خدا بکنه و کلا سوالی براش پیش بیاد!!!!!!!!
ولی در صورتیکه این موجود طی سالین طولانی به موجودی مثل انسان تبدیل بشه،اینجاست که مشکل شروع میشه. حالا این موجود متفکر که فکر میکنه باید از همه چیز سر در بیاره شروع به کشف در مورد عالم میکنه و علم به وجود میاد و در کنار اون خرافات که برای توجیه پدیده هایی خواهد بود که علم بشر در اون لحظه قادر به پاسخ دادنشون نیست.
ولی با پیشرفت علم و دانش،دایره خرافات کوچکتر میشه و مسائلی که یک روز فقط با خرافات توجیه میشدن دلیل علمی پیدا میکنن.
نکته اساسی اینجاست که اگه بشر به وجود نمیومد که مشکلی نبود و حتی اگه به قول بعضیها تصادفی بودن خلقت احتمالش در حد صفر باشه ولی مطمئنا صفر نیست و طی سالیان بسیار طولانی این احتمال بزرگتر خواهد شد و جالب اینکه تا وقتی هم که موجود متفکری خلق نمیشد زمان معنا نداشت،پس زمان از لحظه پیدایش موجودی مثل انسان معنا پیدا میکنه.
امیدوارم تونسته باشم مطلبم را انتقال بدم!
آخرین ویرایش:
