تک بیتی های ناب وپرمعنا

[*زهره*]

یا خم می، یا سبو، یا خشت، یا پیمانه کن

بیش ازین در پا میفکن خاکسار خویش را​

 

[*زهره*]

نیست ممکن راه شبنم را به رنگ و بو زدن

این کشش از عالم بالاست مجذوب مرا​

 

[*زهره*]

ای سکندر تا به کی حسرت خوری بر حال خضر؟

عمر جاویدان او، یک آب خوردن بیش نیست !​

 

[*زهره*]

چه شبها روز کردم در شبستان سر زلفش

که اوراق دل صد پاره را بر یکدگر بستم​

 

[*انیس*]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمیگردد بدین بالانشینی‌ها

 

[eksir]

دل و دین و عقل و هوشم ، همه را به آب دادی
ز کدام باده ساقی ، به من خراب دادی

 

[eksir]

می صوفی افکن کجا می فروشند؟
که درتابم از دست زهد ریایی!!!​

 

[eksir]

آنرا که تو رهبری ، کسی گم نکند
وآنرا که تو گم کنی،کسی رهبر نیست

 

[eksir]

تو مپندار که مجنون، سرِ خود مجنون گشت
از سمک تا به سمایش کشش لیلا برد...

 

[eksir]

چون می روی بی​من مرو ای جان جان بی​تن مرو
وز چشم من بیرون مشو ای مشعله تابان من

 

[naghmeirani]

بابا فغانی شیرازی

بابا فغانی شیرازی

تا دل به دامِ حلقۀ زلفِ تو بسته ام

دانسته ام که حاصلِ عمرِ دراز چیست؟​

 

[eksir]

من مست و تو دیوانه مارا که برد خانه
صد بار به تو گفتم کم خور دو سه پیمانه

 

[eksir]

سر برگ گل ندارم به چه رو روم به گلشن
که شنیده ام ز گل ها همه بوی بی وفایی

 

[eksir]

فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق
ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

 

[Taghdir]

به پاس ردپاهایت زمین را ستایش میکنم.....

 

[eksir]

من قامت بلند تو را در قصيده اي
با نقش قلب سنگ تو تصوير مي كنم

 

[eksir]

هر شب ستاره اي بر زمين ميكشند و باز
اين آسمان غمزده غرق ستاره است

 

[eksir]

ز يزدان و از ما بر آنکس درود
که تارش خرد باشد و داد و پود​

 

[eksir]

در آن بزمي که ساقي باده در پيمانه مي ريزد
درو ديوار و بام و ساغر و پيمانه ميرقصد

 

[eksir]

جهانِ فانی و باقی فدای شاهد و ساقی​

كه سلطانیّ عالم را طفيل عشق می بينم

 

[eksir]

دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمی خواهم که با یوسف به زندانم​

 

[kayhan]

به کوی می فروشانش به جامی برنمی گیرند
زهی سجاده تقوی که یک ساغر نمی ارزد
​

 

[eksir]

اندر ضمیر دلها، گنجی نهان نهادی
از دل اگر برآید، در آسمان نگنجد

 

[*زهره*]

ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا​

 

[*زهره*]

آسمان آسوده است از بیقراری‌های ما

گریهٔ طفلان نمی‌سوزد دل گهواره را​

 

[*زهره*]

شاهی و عمر ابد هر دو به یک کس ندهند

ای سکندر، طمع از چشمهٔ حیوان بردار​

 

[naghmeirani]

هلالی جغتائی

هلالی جغتائی

لیلی و مجنون اگر می بود در دورانِ تو

این یکی حیران من می گشت و آن حیرانِ تو​

 

[eksir]

ناز آن چشمان نازت نازنین ناز آفرید
نـاز داری نـاز كن نـازت بنازم نازنیــن

 

[eksir]

برج ویرانم غبار خویش افشان کرده ام
تا به پرواز آیم از خود ،جسم را جان کرده ام

 

[kayhan]

از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
کاتشی که نمیرد همیشه در دل ماست​