آنفلوانزای اسبی

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
انفلوانزا یکی از مهمترین بیماریهای تنفسی اسب بوده و با ابتلا بالا و تلفات نسبتاً‌کم همراه می باشد. اپیدمی شدید این بیماری از تیپ ۲ (H۳N۸) در افریقای جنوبی درسال ۱۹۸۶ اتفاق افتاد
بیماری اکثراً‌در اسبهای دو تا سه سال که در گروهها و محیطهایی مانند میادین کورس مراکز تربیت و پرورش اسب و اسبهای که داخل اصطبل ها نگهداری می شوند وقوع می یابد.
استرس,‌حمل و نقل,‌ازدحام و تهویه نامناسب موجبات شیوع بیماری را فراهم می سازد. ویروس با جریان هوائی با رطوبت کم انتقال یافته و همانند بسیاری از ویروسها در ذرات معلق در هوا در درجه حرارت پایین بطور مطلوب باقی می ماند . انتقال ویروس توسط ذرات معلق در هواناشی از سرفه در اسبهای مبتلا نیز وجود داشته است. دوره کمون بیماری از یک تا سه روز و دوره انتشار ویروس توسط اسب مبتلا تا هشت روز می باشد خطرناک ترین منشا انتشار بیماری اسبهایی هستند که علایم خفیف بیماری را نشان می دهند بعلاوه کاهش تهویه باعث افزایش مقدار ویروس شده و موجب پخش بیماری در اصطبل میگردد. عامل ویروس انفلوانزا از خانواده میکسو ویروس و دارای تمایل به موکوپلی ساکارید و گلیکوپروتئین مخاط تنفسی میباشد . این ویروس دارای سه پوشش پروتئینی است که عبارتند از نورامینیداز (N یا NA) هماگلوتینین (H یا HA) و ماتریکس پروتئین (پروتئین M) که پروتئین M چندان مهم نمی باشد.
دو آنتی ژن سطحی مهم ویروس که جهت تعیین H۷N۷,H۳N۸-Subtypes استفاده میشود نورامینیداز (N) و هماگلوتینین (H) است. هماگلوتنینین (H۷)subtype۱ مربوط به سویه ویروس FOWLPLAUGE و (H۳)subtype۲ مربوط به سویه انسانی و تعدادی از پرندگان می باشد.
هر سویه بر حسب محل جغرافیائی که اولین بار از آن جدا سازی شده است نامگذاری شده است سویه H۳N۸ متداولترین سویه در ایالات متحده A/QEUTNE۲/MIAMI/۱/۶۳ و منشا اکثر اپیدمهای اخیر انفلوانزای اسبی می باشد.
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● پارتوزنز:

● پارتوزنز:

● پارتوزنز:
هنگامیکه ویروس انفلوانزا استنشاق میشود عمدتاً در بخش فوقانی دستگاه تنفس جایگزین شده اما تعدادی از ذرات معلق حاوی ویروس میتواننند به قسمتهای عمقی این دستگاه نفوذ نماید چنانچه اسب در ابتلای قبلی با همان سویه یا سویها مشابه انفلوانزا برخورد داشته باشد ویروس مهاجم توسط آنتی ژن های سطحی ویروس که غالباً با HA باند گردید هاند خنثی میگردد.
ارتباط مستقیمی بین آنتی بادیهای ترشحی و مقاومت در برابر بیماری انفلوانزا در پونی ها نشان داده شده است چهره بالینی بیماری تا حدودی بستگی به حساسیت های فردی دارد ولی بطور کلی بیماری ایجاد شده توسط ویروس انفلوانزای A/EQUINE/۲ بسیار شدیدتر از A/EQUINE/۱ میباشد. علائم بالینی عبارتند از سرفه خشک و خشن, تب ,‌ترشح از بینی ,‌بی اشتهایی و گرفتگی عضلانی , سرفه متداولترین علائم بیماری است و معمولاًُ‌برای یک تا سه هفته ( چنانچه عفونت باکتریایی متعاقب بیماری حادث نگردد) باقی میماند تب به صورت دوفازی و میزان بالا رفتن تب و دوره آن بستگی به سویه ویروس درگیر و میزان دز آن دارد . در صورت بروز آلودگی ثانویه و بروز ترشح موکوپرولان از بینی تب بعد از چها تا پنج روز از شروع بیماری ادامه خواهد یافت.
تیپ A/EQUINE۲ ویروس تمایل به ریه داشته و با انتشار در برونشها و برونشیولها موجبات ادم ریوی را فراهم می آورد. ویروس در دستگاه تنفس و خصوصاً‌سلولهای اپی تلیال نای وانشعابات برونشیولها با ایجاد نکروز در سلولها باعث کاهش مویرگها در سطح وسیعی از مخاط ریوی میشود در نتیجه موجب کاهش مکانیسم کلیرانس ریوی و افزایش هجوم باکتریها میشود.
مرگ و میر در این بیماری بسیار نادر است اما در کره های بسیار جوان که ایمنی فعالی ندارند اتفاق می افتد. در این کره ها پنومونی کشنده در اثر نکروز برونشیولها, احتقان عروق خونی , اماس , نفوذ نوتروفیلها ادم و کلاپس آلونولها گزارش شده است .
درکره ها و اسبهای بالغ دژنراسیون عضله میوکارد گزارش شده است ولی مرگ و میر در بالغین نادر است .
عفونت ثانویه متعاقب ابتلاء به انفلوانزا چهره متداول در بیمارانی است که با استرس یا مراقبت نادرست از حیوان همراه میباشد . عدم توجه به استراحت در فاز حاد بیماری به تهویه نامطلوب یا درمان ناقص علیه عفونتهای باکتریائی باعث ایجاد بیماری مزمن ریوی یا میوکاردیت می شود.
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● جداسازی و تعیین ویروس :

● جداسازی و تعیین ویروس :

● جداسازی و تعیین ویروس :
ویروس انفلوانزا را می توان در ترشحات بینی اسب مبتلا با کشت ویروس یا به وسیله الیزا یا ایمنوفلوسنت مشخص نمود.
ویروس در جنین تخم مرغ یا کلیه سگ (MDCK) قابل کشت میباشد . چنانچه اقدام به گرفتن سواپ میشود باید سواپ در مرحله حاد بیماری تهیه گردد ( از محل نازوفارنژیال ترجیحاً در ۴۸ ساعت اول و در مرحله تب ) ضمناًُ لازم به یادآوری است که سواپ تهیه شده باید در مدیای خاص قرار داده شده و در کنار یخ به آزمایشگاه ارسال شود.
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● تشخیص :

● تشخیص :

● تشخیص :
اگر چه عفونت انفلوانزا در حیوانات بر اساس علائم بالینی به سادگی قابل تشخیص است ولی در حیواناتی که ایمنی بر علیه بیماری دارند تشخیص بیماری از سایر بیماریهای ویروسی یا باکتریهای که دستگاه تنفس را درگیر مینمایند مشکل به نظر می رسد در این موارد تستهای آزمایشگاهی ضروری است .
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● سرولوژی:

● سرولوژی:

● سرولوژی:
آخرین عفونت در حیوان غالباً به وسیله تستهای سرولوژیکی همچون مهار هماگلوتیناسیون (HI) یا (SRH) قابل تشخیص است.
تشخیص سرولوژیکی بر اساس تهیه نمونه به فاصله ۱۴ تا ۲۱ روز بعد از فاز حاد و دوره نقاهت بطور مجزا انجام میشود . همچنین تشخیص بیماری از مواردی که اخیراً‌واکسینه شده اند نیز قابل ردیابی است .
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● پیشگیری و کنترل

● پیشگیری و کنترل

● پیشگیری و کنترل
با مطالعه بر روی اسبها با علائم سرفه , تب , آبریزش از بینی ( با نمونه برداری و برداشت سواپ ترشحات و مخاط بینی ) میتوان به حضور بیماری انفلوانزا پی برد . حیوانات با سن حدود ۳ سال یا کمتر مستعد ابتلاء به بیماری هستند در حالیکه حیوانات با سن بالاتر مقاومت بیشتری دارند. بیشترین تعدادابتلاء در اسبهای مسن تنها در زمانی مشاهده میگردد که احتمالا در ماورت با اسبهای جوانتر آلوده که میزان زیادی ویروس انفلونزا را ترشح مینماید قرار گرفته باشد. دستگاه تنفس اسبهای آلوده به ویروس انفلوانزا کاملا مستعد آلودگی با عفونت باکتریایی میباشد. طول زمان شیوع ۳-۲ هفته به طول میانجامد . که در هر شیوع ۲۸-۱۶% اسبها بخصوص در طول مسابقات آلوده میشوند شیوع بیماری غالباً‌در اواسط فصل مسابقات و زمانی که تجمع اسبها در اماکن و میادین مسابقه به اوج خود میرسد زیاد است و این زمان بهترین زمان برای ابتلاء جمعیت مستعد به انفلوانزا میباشد. علاوه بر فاکتور سن , پیش بینی شیوع با در نظر گرفتن میزان غلظت آنتی بادی سرمی اسبها نیز متغیر است . بعلاوه اسبهائیکه در طول اپیدمی سالهای قبل به بیماری مبتلا شده بودند بعلت دارا بودن تیتر بالاتر آنتی بادی سرمی علیه بیماری انفلوانزا کمتر علائم بیماری را نشان میدهند بنابر این, این موضوع بیانگر آن است که آلودگی از طریق طبیعی ( ابتلاء به بیماری) موجبات ایمنی تا ۱۲ ماه را فراهم می نماید.
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● آزمایش واکسن:

● آزمایش واکسن:

● آزمایش واکسن:
در طول فصل مسابقات سال ۱۹۹۲ در کشور آمریکا آزمونی به منظور تشخیص و تعیین تاثیر واکسیناسیون در کنترل بیماری انفلوانزا انجام گرفت . مطالعات آزمایشگاهی و صحرائی در طول سالیان درازی انجام شده بود ولیکن هیچگونه گزارش رسمی در خصوص تاثیر واکسیناسیون در دسترس نبود لذا به نصف اسبهای گله مورد مطالعه واکسن تلقیح شده و به نصف دیگر تنها محلول نمکی در محل تزریق شد . بمحض رسیدن اسبها به میدان مسابقات هر ۶ هفته یکبار در فصل مسابقات ( سه ماه) واکسیناسیون انجام گردید . چگونگی واکسیناسیون بگونه ای بود که هیچ کس متوجه انکه کدام اسب واکسن خورده و کدامیک محلول نمکی دریافت نموده است نمی گردید . مطالعه محل تزریق هر چهل و هشت ساعت یکبار برای هر گونه واکنش غیر عادی بررسی گردید و نمونه های سرمی این ا سبها هر ۶ هفته برای تعیین تیتر به آزمایشگاه ارسال شد . در طول دوره شیوع بیماری انفلوانزا ۱۵% اسبهای واکسینه و ۲۱% غیر واکسینه دارای علائم بیماری بوده اند . این اختلاف ۶% از نظر آماری معنادار نمی باشد علاوه بر آن , در آزمایشات نمونه های سرمی قبل از شیوع بیماری نیز اختلاف زیادی در میزان غلظت آنتی بادی سرمی در اسبهای واکسینه و غیر واکسینه مشاهده نشده بود. بر همین اساس به نظر میرسد واکسیناسیون باعث افزایش آنتی بادی و یا حتی کاهش تعداد موارد مبتلا به انفلوانزا نگردیده است. تنها تفاوت بین دو گروه فوق الذکر آن است که اسبهای واکسینه در طول دوره عفونت طبیعی متعاقب واکسیناسیون دارای تیتر آنتی بادی بالاتری در خود نشان داده اند و لیکن اسبهای غیر واکسینه بعد از عفونت طبیعی به اندازه گروه واکسینه دارای تیتر آنتی بادی نبوده اند .
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● بحث :

● بحث :

● بحث :
شواهد و تجربیات بیانگر آن است که واکسیناسیون می تواند عامل کنترل بیماری انفلوانزای اسبی باشد در حال حاضر نوع واکسن ( کشته و Modifide) وجود دارد که بنظر می رسد قابلیت ایجاد ایمنی را دارند این گونه واکسنها در حال حاضر در کشور انگلستان که واکسیناسیون انفلوانزا اجباری است استفاده می شود . دامپزشکان انگلیسی معتقدند که واکسیناسیون باعث کاهش شدت حدت و تعداد مبتلایاین در زمان شیوع بیماری می باشد . سالیان دراز است که واکسیناسیون در شمال آمریکا انجام می شود و این مطالعه نشان داد که واکسیناسیون اسبها موجب گردیده که در هنگام شیوع بیماری طبیعی میزان تیتر آنتی بادی به میزان بیشتریدر خون پدیدار شود بنابر این اسب واکسینه کمتر مستعد ابتلا به بیماری می باشد در ح الیکه اسبهای غیر واکسینه کاملا مستعد ابتلا می باشند نهایتاً‌هیچگونه شواهدی دال بر هر گونه آسیب بعلت تزریق واکسن در اسب دیده نشده است.
 

Eng.probe

عضو جدید
کاربر ممتاز
● راههای دیگر کنترل بیماری آنفلوانزا:

● راههای دیگر کنترل بیماری آنفلوانزا:

● راههای دیگر کنترل بیماری آنفلوانزا:
علاوه بر واکسیناسیون موارد دیگر باید بعنوان پیشگیری بویژه در میادین سوار کاری و مسابقات به مورد اجراء در آید اسبهای با علایم تنفسی غیر طبیعی نباید مجاز به ورود به میادین سوارکاری باشند و در صورت بروز علایم بالینی در اسبها بایستی سریعاً از گله جدا و سواپ از ترشحات بینی به منظور تشخیص بیماری اخذ گردد.
دوره کمون بیماری کوتاه است و اسبهای مبتلا در هنگام سرفه می توانند عامل عفونت را ۳۰-۴۰ متر منتشر نمایند. در طول مطالعات انجام گرفته مشخص گردیده است که در دوره شیوع بیماری تا ۳ هفته موارد جدید ابتلا می تواند بروز نماید. تماس نزدیک بین حیوان مبتلا و اسبهای مستعد می تواند به گسترش بیماری کمک نماید.
منبع:اردلان آنلاین
articles.ir
 
بالا