احساس شادمانی (happiness) و بهزیستی (well-being) از مولفه‌های مهم در میزان رضایت از زندگی است که تنها با عدم حضور حالات و هیجانات منفی به وجود نمی‌آید بلکه برای رسیدن به این مرحله می‌باید در وجود فرد احساسات مثبت و سازنده وجود داشته باشد تا بتواند منجر به احساس شادمانی و بهزیستی شود.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، نتایج تحقیقات پژوهشگران در کشور آلمان نشان می دهد که شادمانی تنها به ویژگی ژنتیکی افراد بستگی ندارد و عوامل بیرونی دیگر بر این مسئله تاثیرگذار است.
محققان آلمانی دریافتند، احساس شادمانی نه تنها به ژن ها، بلکه با فاکتورهای بیرونی مانند سبک زندگی سالم، مذهب و ساعات کاری مرتبط است.
یافته ها نشان می دهد که ژن ها به تنهایی حدود ۵۰ درصد بر روی داشتن احساس خوب در انسانها تاثیر می گذارند و بقیه به فاکتورهای خارجی بستگی دارد.
از میان عوامل گوناگونی که در احساس شادمانی و بهزیستی می‌توانند نقش داشته باشند عوامل خانوادگی و فرهنگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. این احساس به عواملی چون سن، جنس، نژاد، درآمد، فرهنگ، وضعیت تاهل و … بستگی دارد.
پژوهشگران می گویند عوامل پیش‌بینی کننده شادی با سن تغییر می‌کند مثلا رضامندی از روابط اجتماعی و سلامت برخی در سنین بالاتر مهم‌تر است.
در دورة نوجوانی برخلاف بزرگسالی نوسانات بیشتری از حالات شادی و ناشادی وجود دارد. در مجموع شادی و ناشادی به دروه شخصی از زندگی (نوجوانی، بزرگسالی و پیری) مربوط نمی‌گردد.
لیکن بطور متوسط افراد میانسال شادمانی بیشتری را گزارش کرده‌اند.
پژوهشگران تاکید می کنند انتخاب سبک زندگی ، مذهب و همچنین ساعتهای کاری و شرکت در فعالیتهای اجتماعی ، تاثیر چشمگیری بر سطح شادمانی افراد می گذارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، نتایج تحقیقات پژوهشگران در کشور آلمان نشان می دهد که شادمانی تنها به ویژگی ژنتیکی افراد بستگی ندارد و عوامل بیرونی دیگر بر این مسئله تاثیرگذار است.
محققان آلمانی دریافتند، احساس شادمانی نه تنها به ژن ها، بلکه با فاکتورهای بیرونی مانند سبک زندگی سالم، مذهب و ساعات کاری مرتبط است.
یافته ها نشان می دهد که ژن ها به تنهایی حدود ۵۰ درصد بر روی داشتن احساس خوب در انسانها تاثیر می گذارند و بقیه به فاکتورهای خارجی بستگی دارد.
از میان عوامل گوناگونی که در احساس شادمانی و بهزیستی می‌توانند نقش داشته باشند عوامل خانوادگی و فرهنگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. این احساس به عواملی چون سن، جنس، نژاد، درآمد، فرهنگ، وضعیت تاهل و … بستگی دارد.
پژوهشگران می گویند عوامل پیش‌بینی کننده شادی با سن تغییر می‌کند مثلا رضامندی از روابط اجتماعی و سلامت برخی در سنین بالاتر مهم‌تر است.
در دورة نوجوانی برخلاف بزرگسالی نوسانات بیشتری از حالات شادی و ناشادی وجود دارد. در مجموع شادی و ناشادی به دروه شخصی از زندگی (نوجوانی، بزرگسالی و پیری) مربوط نمی‌گردد.
لیکن بطور متوسط افراد میانسال شادمانی بیشتری را گزارش کرده‌اند.
پژوهشگران تاکید می کنند انتخاب سبک زندگی ، مذهب و همچنین ساعتهای کاری و شرکت در فعالیتهای اجتماعی ، تاثیر چشمگیری بر سطح شادمانی افراد می گذارد.