[FONT="]تا زمان كشف سامانه غارهاي آهكي آتاپوئركا در شمال اسپانيا، اطلاعات دانشمندان همواره محدود به مقادير اندكي از سنگواره هاي يافت شده انسان وارگان بود.[/FONT]
[FONT="]ولي آن چه كه در آتاپوئركا كشف شد، در مقايسه با شواهد ناقص ديگري كه در بقيه مناطق به دست آمده است، گنجينه اي تمام عيار محسوب مي شود.[/FONT]
[FONT="]پرفسور "خوزه برمودز دي كاسترو" از موزه ملي علوم طبيعي مادريد و مدير همكار در گروه پژوهشي آتاپوئركا، مي گويد: "آتاپوئركا جاي خوبي براي زندگي بود- در ارتفاع قرار داشت و رودخانهاي از نزديكي آن مي گذشت. بنابر اين محل مناسبي براي شكارچيان محسوب مي شد و به علاوه، آنها مي توانستند در پناه غارها، خود را در امان نگه دارند.[/FONT]
[FONT="]ولي آن چه كه در آتاپوئركا كشف شد، در مقايسه با شواهد ناقص ديگري كه در بقيه مناطق به دست آمده است، گنجينه اي تمام عيار محسوب مي شود.[/FONT]
[FONT="]چاله پر استخوان
[/FONT]
[FONT="]از دهه 1980 ميلادي به اين سو، باستان شناسان موفق شده اند به تدريج بقاياي 32 انسان اوليه را در محفظه اي واقع در عمق يك گودال عمودي 14 متري كه "لاسيما دي لوس هوئه سوس" يا "گودال استخوان ها" ناميده شده است، كشف كنند و اين استخوان ها كه قدمتي معادل 300 هزار سال دارند، 75 درصد از كل سنگواره هايي را كه تا كنون از انسان وارگان يك و نيم ميليون تا يكصد هزار سال پيش در دست است، تشكيل مي دهند.[/FONT][/FONT]
[FONT="]پرفسور "خوزه برمودز دي كاسترو" از موزه ملي علوم طبيعي مادريد و مدير همكار در گروه پژوهشي آتاپوئركا، مي گويد: "آتاپوئركا جاي خوبي براي زندگي بود- در ارتفاع قرار داشت و رودخانهاي از نزديكي آن مي گذشت. بنابر اين محل مناسبي براي شكارچيان محسوب مي شد و به علاوه، آنها مي توانستند در پناه غارها، خود را در امان نگه دارند.[/FONT]