عامل نیوکاسل:پارامیکسو ویروس.
علائم بالینی: ۱-فلجی ۲-اسهال سبز ۳-پیچ خوردگی گردن به سمت پشت یا در بین پاها
۴-کشیدگی گردن به جلو ۵-لاغری ۶-پرهای ژولیده ۷-افسردگی ۸-عطسه
۹-سرفه
۱۰-آبریزش از چشم و بینی و....
که البته هیچ یک از این علائم اختصاصی نمی باشد.(یعنی ممکن است در بیماریهای دیگر هم دیده شوند.)
ضایعات کالبد گشایی: ۱-پرخونی در نای ۲-تورم کیسه های هوایی ۳-در کبوتران ماده ای که درحال تخمگذاری هستند خونریزی بر روی فولیکولها(زرده ها)
۴-فولیکولها در محوطه شکمی(یعنی زرده های در حال شکل گیری در داخل سیستم مجاری تناسلی به داخل شکم نفوذ می کنند)
ضایعات فوق هم غیر اختصاصی هستند.برای تشخیص تفریقی باید کشت ویروسی انجام شود که خیلی هزینه بر است و معمولا هم انجام نگرفته و برای تشخیص بیماری به علائم بالینی و ضایعات کالبد گشایی بسنده می شود.
پیشگیری از بیماری :۱- تعویض لباسها و کفشها هنگام ورود به پشت بام ۲-شستن دستها
۳-جلوگیری از ورود افراد به پشت بام ۴-جلوگیری از ورود پرندگان آزاد پرواز مثل گنجشک به داخل
لانه ها و سایر اقدامات مدیریتی دیگر .
۵-ویروس نیوکاسل تا مسافت ۱ کیلومتری می تواند توسط باد حمل گردد.
ضدعفونی:بهترین ضد عفونی کننده نور خورشید می باشد.اگر لانه کبوترانتان آفتاب نمی خورد می توانید هر ماهی یکبار توسط ضد عفونی هایی مانند بنزالکونیوم کلراید که بر روی ویروس آنفولانزا هم علاوه بر ویروس نیوکاسل تاثیر خوبی دارد استفاده نمایید و پس از آن برای اطمینان بیشتر می اوانید از ترکیب پرمگنات پتاسیم و فرمالین که موجب تصاعد گاز فرمالدهید می گردد استفاده کنید.که البته با رعایت بهداشت و همچنین اشعه نور خورشید نیازی به اینگونه ضد عفونی کننده های نمی باشد.
نکته مهم :ویروس نیوکاسل تحت سویه های متفاوتی دارد که بنا به شرایط محیطی هر منطقه ای با ایجاد جهش ژنتیکی بوجود آمده اند.لذا ممکن است واکسنی که برای پیشگیری تزریق می نمایم مثمر ثمر واقع نگردد.در حقیقت باید از واکسنهایی استفاده نمود که حاوی ویروس تخفیف حدت یافته یا کشته همان منطقه باشد.
واکسیناسیون: معمولا برای پیشگیری از ایجاد بیماری نیوکاسل از واکسنهای زنده تخفیف حدت یافته و یا کشته استفاده می گردد.واکسنهای زنده که در بازار معمولا به ب۱ چشمی معروف هستند سریعا تیتر می دهند اما ایمنی آنها کوتاه مدت خواهد بود ولی واکسنهای کشته دیرتر تیتر داده اما ایمنی آن بیشتر می باشد.بطور کلی واکسنهایی که در ایران تولید می شوند باید هر ۴ ماه یکمرتبه تکرار شوند زیرا ایمنی آنها حداکثر ۴ ماه می باشد.
جوجه ای که از تخم خارج می شود در سرم خونی خود دارای آنتی بادی های مادری بر علیه این بیماری می باشد.(البته در صورتی که والدین آن قبلا واکسینه شده و یا بطور طبیعی آلوده شده باشند)حتما مد نظر داشته باشید که تا ۵ الی ۶ روز بعد از خروج جوجه ها از تخم تحت هیچ شرایطی والدین گرسنه نباشند زیرا در این دوره حساس اگر به جوجه ترشحات چینه دان(که تحت تاثیر هورمون پرولاکتین ایجاد می گردد)نرسیده و گرسنه بماند مولکولهای درشت آنتی بادی مادری شکسته شده و به عنوان منبع انرژی از آنها استفاده می شود و جوجه ها را در همان سنین ابتدایی در معرض ابتلا به بیماری قرار می دهند.
واکسنها را بر اساس دزی که بر روی آنها توسط کارخانه سازنده درج گردیده استفاده نمایید.
علائم بالینی: ۱-فلجی ۲-اسهال سبز ۳-پیچ خوردگی گردن به سمت پشت یا در بین پاها
۴-کشیدگی گردن به جلو ۵-لاغری ۶-پرهای ژولیده ۷-افسردگی ۸-عطسه
۹-سرفه
۱۰-آبریزش از چشم و بینی و....
که البته هیچ یک از این علائم اختصاصی نمی باشد.(یعنی ممکن است در بیماریهای دیگر هم دیده شوند.)
ضایعات کالبد گشایی: ۱-پرخونی در نای ۲-تورم کیسه های هوایی ۳-در کبوتران ماده ای که درحال تخمگذاری هستند خونریزی بر روی فولیکولها(زرده ها)
۴-فولیکولها در محوطه شکمی(یعنی زرده های در حال شکل گیری در داخل سیستم مجاری تناسلی به داخل شکم نفوذ می کنند)
ضایعات فوق هم غیر اختصاصی هستند.برای تشخیص تفریقی باید کشت ویروسی انجام شود که خیلی هزینه بر است و معمولا هم انجام نگرفته و برای تشخیص بیماری به علائم بالینی و ضایعات کالبد گشایی بسنده می شود.
پیشگیری از بیماری :۱- تعویض لباسها و کفشها هنگام ورود به پشت بام ۲-شستن دستها
۳-جلوگیری از ورود افراد به پشت بام ۴-جلوگیری از ورود پرندگان آزاد پرواز مثل گنجشک به داخل
لانه ها و سایر اقدامات مدیریتی دیگر .
۵-ویروس نیوکاسل تا مسافت ۱ کیلومتری می تواند توسط باد حمل گردد.
ضدعفونی:بهترین ضد عفونی کننده نور خورشید می باشد.اگر لانه کبوترانتان آفتاب نمی خورد می توانید هر ماهی یکبار توسط ضد عفونی هایی مانند بنزالکونیوم کلراید که بر روی ویروس آنفولانزا هم علاوه بر ویروس نیوکاسل تاثیر خوبی دارد استفاده نمایید و پس از آن برای اطمینان بیشتر می اوانید از ترکیب پرمگنات پتاسیم و فرمالین که موجب تصاعد گاز فرمالدهید می گردد استفاده کنید.که البته با رعایت بهداشت و همچنین اشعه نور خورشید نیازی به اینگونه ضد عفونی کننده های نمی باشد.
نکته مهم :ویروس نیوکاسل تحت سویه های متفاوتی دارد که بنا به شرایط محیطی هر منطقه ای با ایجاد جهش ژنتیکی بوجود آمده اند.لذا ممکن است واکسنی که برای پیشگیری تزریق می نمایم مثمر ثمر واقع نگردد.در حقیقت باید از واکسنهایی استفاده نمود که حاوی ویروس تخفیف حدت یافته یا کشته همان منطقه باشد.
واکسیناسیون: معمولا برای پیشگیری از ایجاد بیماری نیوکاسل از واکسنهای زنده تخفیف حدت یافته و یا کشته استفاده می گردد.واکسنهای زنده که در بازار معمولا به ب۱ چشمی معروف هستند سریعا تیتر می دهند اما ایمنی آنها کوتاه مدت خواهد بود ولی واکسنهای کشته دیرتر تیتر داده اما ایمنی آن بیشتر می باشد.بطور کلی واکسنهایی که در ایران تولید می شوند باید هر ۴ ماه یکمرتبه تکرار شوند زیرا ایمنی آنها حداکثر ۴ ماه می باشد.
جوجه ای که از تخم خارج می شود در سرم خونی خود دارای آنتی بادی های مادری بر علیه این بیماری می باشد.(البته در صورتی که والدین آن قبلا واکسینه شده و یا بطور طبیعی آلوده شده باشند)حتما مد نظر داشته باشید که تا ۵ الی ۶ روز بعد از خروج جوجه ها از تخم تحت هیچ شرایطی والدین گرسنه نباشند زیرا در این دوره حساس اگر به جوجه ترشحات چینه دان(که تحت تاثیر هورمون پرولاکتین ایجاد می گردد)نرسیده و گرسنه بماند مولکولهای درشت آنتی بادی مادری شکسته شده و به عنوان منبع انرژی از آنها استفاده می شود و جوجه ها را در همان سنین ابتدایی در معرض ابتلا به بیماری قرار می دهند.
واکسنها را بر اساس دزی که بر روی آنها توسط کارخانه سازنده درج گردیده استفاده نمایید.