بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
در تفسیر سوره مبارکه حمد می خوانیم که خداوند رحمن می فرماید
فاتحة الكتاب را بين خودم و بندهام تقسيم كردم، نصفش از من، و نصفش از بنده من است، و بندهام هر چه بخواهد به او مي دهم،
چون او مي گويد: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ)، وخداى عزوجل وی مي گويد: بندهام كار خود را با نام من آغاز كرد، و بر من است اينكه امور او را در آن كار تتميم كنم، و در احوالش بركت بگذارم،
و چون او مي گويد: (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ) پروردگار متعال وی مي گويد: بنده من مرا حمد گفت، و اقرار كرد: كه نعمتهايى كه در اختيار دارد، از ناحيه من است، و بلاهايى كه به وى نرسيده، باز بلطف و تفضل من است، و من شما فرشتگان را گواه مىگيرم، كه نعمتهاى دنيايى و آخرتى او را زياده نموده، بلاهاى آخرت را از او دور كنم، همانطور كه بلاهاى دنيا را از او دور كردم.
و چون او مي گويد: (الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ) خداى جل جلال وی مي گويد: بندهام شهادت داد: كه من رحمان و رحيم هستم، من نيز شما را شاهد مىگيرم، كه بهره او را از نعمت و رحمت خود فراوان ساخته، نصيبش را از عطاء خود جزيل و بسيار مىكنم.
و چون او مي گويد: (مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ)، خداى تعالايش مي گويد: شما شاهد باشيد، همانطور كه بندهام اعتراف كرد به اينكه من مالك روز جزا هستم، در آن روز كه روز حساب است، حساب او را آسان مىكنم، و حسنات او را قبول نموده، از گناهانش صرف نظر مىكنم.
و چون او ميگويد: (إِيَّاكَ نَعْبُدُ)، خداى عزوجل وی مىفرمايد:بندهام راست گفت، و براستى مرا عبادت كرد، و بهمين جهت شما را گواه مىگيرم، در برابر عبادتش پاداشى دهم، كه هر كس كه در عبادت، راه مخالف او را رفته بحال او رشك برد.
و چون او ميگويد: (وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ)، خداى تعالاي وی ميگويد: بندهام از من استعانت جست، و بسوى من پناهنده گشت، من نيز شما را شاهد مىگيرم، كه او را در اُمورش اعانت كنم، و در شدايد به دادش برسم، و در گرفتاري ها دست او را بگيرم.
و چون او ميگويد: (اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ)، تا آخر سوره، خداى عز و جل وی ميگويد: همه اينها و آنچه غير اينها درخواست كند بر آورده است، من همه خواستههايش را استجابت كردم، و آنچه آرزو دارد برآوردم، و از آنچه مىترسد ايمنى بخشيدم.
با سلام
در تفسیر سوره مبارکه حمد می خوانیم که خداوند رحمن می فرماید
فاتحة الكتاب را بين خودم و بندهام تقسيم كردم، نصفش از من، و نصفش از بنده من است، و بندهام هر چه بخواهد به او مي دهم،
چون او مي گويد: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ)، وخداى عزوجل وی مي گويد: بندهام كار خود را با نام من آغاز كرد، و بر من است اينكه امور او را در آن كار تتميم كنم، و در احوالش بركت بگذارم،
و چون او مي گويد: (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ) پروردگار متعال وی مي گويد: بنده من مرا حمد گفت، و اقرار كرد: كه نعمتهايى كه در اختيار دارد، از ناحيه من است، و بلاهايى كه به وى نرسيده، باز بلطف و تفضل من است، و من شما فرشتگان را گواه مىگيرم، كه نعمتهاى دنيايى و آخرتى او را زياده نموده، بلاهاى آخرت را از او دور كنم، همانطور كه بلاهاى دنيا را از او دور كردم.
و چون او مي گويد: (الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ) خداى جل جلال وی مي گويد: بندهام شهادت داد: كه من رحمان و رحيم هستم، من نيز شما را شاهد مىگيرم، كه بهره او را از نعمت و رحمت خود فراوان ساخته، نصيبش را از عطاء خود جزيل و بسيار مىكنم.
و چون او مي گويد: (مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ)، خداى تعالايش مي گويد: شما شاهد باشيد، همانطور كه بندهام اعتراف كرد به اينكه من مالك روز جزا هستم، در آن روز كه روز حساب است، حساب او را آسان مىكنم، و حسنات او را قبول نموده، از گناهانش صرف نظر مىكنم.
و چون او ميگويد: (إِيَّاكَ نَعْبُدُ)، خداى عزوجل وی مىفرمايد:بندهام راست گفت، و براستى مرا عبادت كرد، و بهمين جهت شما را گواه مىگيرم، در برابر عبادتش پاداشى دهم، كه هر كس كه در عبادت، راه مخالف او را رفته بحال او رشك برد.
و چون او ميگويد: (وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ)، خداى تعالاي وی ميگويد: بندهام از من استعانت جست، و بسوى من پناهنده گشت، من نيز شما را شاهد مىگيرم، كه او را در اُمورش اعانت كنم، و در شدايد به دادش برسم، و در گرفتاري ها دست او را بگيرم.
و چون او ميگويد: (اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ)، تا آخر سوره، خداى عز و جل وی ميگويد: همه اينها و آنچه غير اينها درخواست كند بر آورده است، من همه خواستههايش را استجابت كردم، و آنچه آرزو دارد برآوردم، و از آنچه مىترسد ايمنى بخشيدم.
